بحران‌های جهانی و تغییرات ساختاری اقتصادی، رهبران دولت‌ها و کسب‌وکار را در سراسر جهان برانگیخته است تا دانشگاه‌های‌شان به‌طور فزاینده‌ای برای تهییج توسعۀ منطقه‌ای و کمک به مزیت ملی تلاش کنند. چنین چالشی روشن است، ولی این سوال مطرح می‌شود که دانشگاه‌ها چگونه به چالش مزبور پاسخ خواهند داد؟ 

با توجه به توسعۀ گستردۀ پرورش ماهیان زینتی در جهان و ایران، و از طرفی رشد مراکز آموزشی و پژوهشی به‌منظور تربیت نیروهای متخصص در زمینۀ شیلات و بهداشت و بیماری‌های آبزیان، ضروری است که منابع علمی معتبر و به‌روز در اختیار این گروه از دانش‌پژوهان، به‌ویژه در زمینۀ ماهیان زینتی، قرار گیرد. یکی از خلأهای موجود، نداشتن شناخت کافی از بهداشت و بیماری‌های ماهیان زینتی است. 

برای همگان امری پذیرفته‌شده است که حقوق مالکیت فکری شامل دو بخش است: یکی مالکیت صنعتی با شاخه‌های گوناگون (اختراعات و طرح‌ها و مدل‌های صنعتی، و امثال آن)؛ دیگری مالکیت ادبی و هنری و به عبارتی دیگر، حق مؤلف با قلمروِ مرتبط که عبارت است از حقوق مجاور. سازمان جهانی مالکیت فکری (س.ج.م.ف) در بین نهادهای تخصصی نظام سازمان ملل، تنها نهادی است که تمام کوشش و همت خود را برای ارتقا و شناسایی و حفظ مجموعه امتیازاتی به‌کار بسته است که قانون‌گذاران ملی و بین‌المللی برای آثار فکری ایجاد کرده‌اند.

امروزه بهره‌گیری از بیوتکنولوژی ضرورتی تاریخی است و تسلط بر آن در حفظ مرزهای فرهنگی، اقتصادی و سیاسی و در نتیجه، تأمین هویت ملی اجتناب‌ناپذیر است. بیوتکنولوژی را می‌توان به‌صورت کاربست همزمان علوم پایه و فنی، برای بهره‌مندی از توانمندی‌های سامانه‌های زیستی برای تولید محصولات و فرآورده‌های متنوع (دارویی، کشاورزی، مواد غذایی) و استفاده از قابلیت‌های آنها به‌عنوان ابزارهای آنالیز (تشخیص) و نیز اتخاذ راهکارهای نوین درمان در پزشکی توصیف کرد. به این‌ترتیب، بیوتکنولوژی تحول شگرفی در حوزه‌های دارویی، درمانی، غذایی، کشاورزی و محیط زیست را برای جوامع برخوردار از آن به ارمغان می‌آورد. بیوتکنولوژی دارای ماهیت چند‌رشته‌ای است و توسعۀ آن مستلزم همکاری گرایش‌های علمی مختلف و بهره‌مندی از قابلیت‌های علمی رشته‌های علوم و بعضی از رشته‌های مهندسی برای دستیابی به فناوری‌های زیستی خواهد بود.

هر نوع بیماری که به‌طور طبیعی از حیوان مهره‌دار به انسان یا برعکس منتقل شود، در گروه زئونوزها یا بیماری‌های قابل‌انتقال بین انسان و حیوانات قرار می‌گیرد. این گروه از بیماری‌ها به‌وسیلۀ انواع عوامل بیماری‌زا، از جمله باکتری‌ها، انگل‌ها، قارچ‌ها، ویروس‌ها و پریون، ایجاد می‌شوند. 

براساس اسناد موجود، دست‏کم از زمان افلاطون و ارسطو، استعاره یکی از ابزارهای سخنوری و شاعری محسوب می‏شد و در منطق نیز هنگام بررسی انواع کلام، از لحاظ معنی، استعاره چونان یکی از تمهیدات ادبی طرف توجه بود. اما در سال‏های اخیر، حوزة پژوهش‏ها و کاربردهای استعاره بسیار گسترش یافته است؛ به‏گونه‏ای‏که استعاره به یکی از موضوعات بسیار مهم در پژوهش‏های چندین رشته و شاخة علمی، مانند ادبیات، زبان‏شناسی، فلسفه، روان‏شناسی، گفتاردرمانی، مدیریت، ریاضی، سیاست، و … تبدیل شده است.