جلال‌الدین همایی
سال و محل تولد: اول فروردین ۱۲۷۷، اصفهان
وفات: ۱۳۵۹
رشته تخصصی: فقه و حقوق، ادبیات فارسی
جلال‌الدین همایی استاد برجسته دانشگاه تهران و عضو فرهنگستان ایران است.
از تدریس را از مدارس آغاز کرده و کم کم به کرسی استادی دست یافت. در دانشکده حقوق، فقه و در دانشکده ادبی و دانش‌سرای عالی، ادبیات تدریس می‌کرد. آن استاد فرهیخته در دانشگاه‌های بیروت و لاهور نیز تدریس کرده و محافل علمی‌شان حضور یافته است. استاد جلال‌الدین همایی افزون بر اجازه اجتهاد، اجازه «روایت حدیث» نیز دریافت کرده بود. آثاری که توسط آن استاد فرزانه تصحیح شده‌اند، صرفاً تصحیح یک متن کلاسیک و کهن نیستند زیرا ایشان با مقدمه‌های مفصل و تعلیقات پربار، نه‌تنها مخاطب را در درک و دریافت صحیح متن یاری می‌کنند بلکه درباره‌ی نویسنده متن، رویکرد فکری او و شرایط حاکم بر یک دوره از تاریخ ادبیات و فرهنگ ایران، اطلاعات معتبری به خواننده‌ی اثر می‌دهند. آن استاد نامی خطاب به جوانان می‌گفت: «بالاخره باید جوان و پیر قدر خودشان را بدانند. کاری بکنید که این عمر شما جز در راه سعادت و مصلحت خودتان و ملّت و کشورتان نباشد. من یک چیزی را دلم نمی‌خواهد بشنوم که به جوان‌ها این تلقین بشود که ای آقا، ما که به گذشتگان نمی‌رسیم، ما که به استادان نمی‌رسیم. نه من این را نمی‌پسندم. ملتی رو به ترقی است که نسل آینده آن از گذشته بهتر است. سعی کنید این طور باشید. پشت دروازه «نمیشود» و پشت دروازه «یأس» ننشینید. فقط یک کلمه از من بشنوید: آقا، از خودگذشتگی می‌خواهد و عشق. باید به علم عشق داشته باشید».
تاریخ ادبیات ایران، تصحیح معیار العقول، مقدمه اخلاق ناصری، مختاری‌نامه، تاریخ اصفهان، رساله تصوف در ایران و تصحیح التفهیم‌لصناعه التنجیم، گوشه‌ای از آثار ارزنده‌ی آن استاد فقید به شمار می‌روند.
