عنوان پایان‌نامه
الگوی علی روابط سبک های فرزند پروری ادارک شده، اهداف پیشرفت، خودکارآمدی تحصیلی و پیشرفت تحصیلی دانشجویان در میان دانشجویان دانشگاه تهران
- رشته تحصیلی
- روانشناسی تربیتی
- مقطع تحصیلی
- کارشناسی ارشد
- محل دفاع
- کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 51150
- تاریخ دفاع
- ۰۵ مهر ۱۳۸۹
- دانشجو
- احسان مال احمدی
- استاد راهنما
- جواد اژه ای
- چکیده
- چکیده هدف پژوهش حاضر، بررسی رابطه بین سبک های فرزند پروری و پیشرفت تحصیلی با توجه به نقش واسطه ای اهداف پیشرفت وخودکارآمدی تحصیلی به روش تحلیل مسیر است. بدین منظور 400 دانشجوی دوره کارشناسی دانشگاه تهران که به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای مرحله ای انتخاب شده بودند به پرسشنامه سبک های فرزندپروری ادراک شده (1991)، اهداف پیشرفت میگلی و همکاران (2000) و خودکارآمدی تحصیلی لویونثال (1996) پاسخ دادند. نتایج تحلیل مسیر نشان داد سبک فرزندپروری مقتدرانه با اهداف تبحری، خودکارآمدی تحصیلی و پیشرفت تحصیلی ارتباط مثبت معناداری داشت، در حالی که سبک آسان گیر با اهداف رویکرد-عملکرد و اهداف اجتناب-عملکرد ارتباط مثبت و با پیشرفت تحصیلی ارتباط منفی داشت. در مورد سبک مستبدانه نتایج نشان دادند این سبک با اهداف رویکرد-عملکرد ارتباط مثبت معنادار داشت، اما ارتباط سبک مستبدانه با اهداف اجتناب-عملکرد، خودکارآمدی و پیشرفت تحصیلی معنادار نبود. مطالعه اثرات غیر مستقیم نشان داد سبک مقتدرانه از طریق اهداف تبحری بر خودکارآمدی اثر غیر مستقیم دارد، ضمن آنکه این سبک از طریق اهداف تبحری و خودکارآمدی بر پیشرفت تحصیلی نیز اثر غیر مستقیم دارد. همچنین نشان داده شد سبک آسان گیر نیز از طریق اهداف رویکرد-عملکرد و اهداف اجتناب-عملکرد بر خودکارآمدی اثر منفی دارد؛ ضمن آنکه این سبک از طریق اهداف رویکرد-عملکرد، اجتناب-عملکرد و خودکارمدی بر پیشرفت تحصیلی اثر منفی داشت. هیچیک از این نتایج برای سبک مستبدانه به دست نیامد. از دیگر یافته های این پژوهش این بود که اهداف تبحری و خودکارآمدی اثر مستقیم مثبت و اهداف اجتناب – عملکرد اثر مستقیم منفی بر پیشرفت تحصیلی دارند.در این پژوهش ارتباط میان اهداف رویکرد-عملکرد با خودکارامدی و پیشرفت تحصیلی معنادار نبود. در مجموع یافته ها نقش سبک های فرزندپروری، اهداف پیشرفت و خودکارآمدی در پیشرفت تحصیلی را مورد تأکید قرار می دهند. کلید واژه ها: سبک های فرزندپروری، اهداف پیشرفت، خودکارآمدی تحصیلی، پیشرفت تحصیلی
- Abstract
- Abstract This study aimed at studying the relations between parenting styles and academic achievement, taking into account the meditational effects of goal orientations and academic self-efficacy. 400 undergraduate students of Tehran University were selected through stratified random sampling who responded to Perceived Parenting Styles (Buri, 1991), Goal Orientation (Midgely, et. Al, 2000) and Academic Self-efficacy (Levinthal, 1996) questionnaires. Path analysis was used to analyze the data. Results indicated positive significant relationships between authoritative parenting style, mastery goals and academic achievement. Permissive parenting style was positively related to performance-approach and performance-avoidance goals, and negatively related to academic achievement. As for authoritarian parenting style, results indicated a positive association between this style and performance-approach goals; meanwhile, no significant relationship was found between authoritarian style and performance-avoidance goals, academic self-efficacy and academic achievement. Indirect effects indicated authoritative style exerted an indirect influence upon self-efficacy through the mediation of mastery goals, and an indirect influence on academic achievement through the mediation of both mastery goals and self-efficacy. Permissive parenting style, on the other hand, was found to exert an indirect negative influence upon self-efficacy through performance-approach and performance-avoidance goals. The indirect influence of permissive style on academic achievement through the mediations of performance-approach goals, performance-avoidance goals and self-efficacy were also observed in this study. None of these results were found for authoritarian style.
