عنوان پایان‌نامه
رقص آشوب آفرین بر ویرانه های قصر
- رشته تحصیلی
- زبان وادبیات انگلیسی
- مقطع تحصیلی
- کارشناسی ارشد
- محل دفاع
- کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 40543;کتابخانه دانشکده زبانها و ادبیات خارجی شماره ثبت: 1279/2
- تاریخ دفاع
- ۲۰ مرداد ۱۳۸۷
- دانشجو
- علیرضا فخرکننده
- چکیده
- چکیده این رساله به نمایشنامه قصر نوشته ی هاوارد بارکر، نمایشنامه نویس معاصر انگلیسی، خواهد پرداخت و در ان کوشیده شده است تا زوایایی پوشیده از این اثر، واکاویده شود. در راستای رویکرد به نمایشنامه و تحلیل ان نظریه ای از سوی نگارنده مطرح شده است به نام "کانت فرو کاهنده کانت". مقصود از پیش رو نهادن این نظریه ان است تا امکان گونه ای راهبردی از آزادی زنان را در فروپا شیدن گفتمان غالب مردسالارانه با سوء-استفاده از شیوه ی بازی-بدنی که بر اساس دو نظر در فلسفه ی اخلاق پسا مدرن استوار است را پیش رو نهم : یکی "اخلاق بدنی" که خاستگاه آن در فلسفه ی نیچه است و د یگری "اخلاق دیگری" از امانوئل لویناس. در همین راستا- نخست نشان خواهم داد که چگونه گفتمان غالب با اصول اخلاقیاتی انتزاعی، تن ستیز، کلی گرا و جهانشمول-¬¬¬¬¬ که بر پایه های خود-ارجاعی، خود- شکل گرایی، خود- بسندگی و خود- مداری قرار گرفته است - برخوردی استثمارگونه، سلطه جویانه و شکل دهنده دارد. سپس نمونه ای از چنین رویکردی را در عمل ذکر خواهم کرد: این که چگونه برخورد گفتمان فیزیولوََََژیکی قرن هفدهم با بخشی از اندام جنسی زنانه و بازنمایی آن مثل اعلای چنین نگرشی ست. علی رغم چنین تحمیلی خواهیم دید که این ویژگی "غریب" زنانه، هم به گونه ای واقعی و هم استعاری ، نقش "همتای نا همتا" و یا "همزاد نا همانند" گفتمان غالب را بر خود می گیرد و به این شیوه یکپارچگی، خودبسندگی و سلطه ی گفتمان غالب را به چا لش کشیده و فرو پاشی ان را سبب می شود. در ادامه به تفصیل به شرح و بسط نظریه ی "کانت فروکاهنده ی کانت" که در بالا به ان اشاره شد خواهم پرداخت. در پرداخت این نظریه عمدتا" از آرای چهار صاحب نظر در زمینه ی پسا مدرن بهره جسته ام. نخست، میشل فوکو و نظریه ی او در باب گفتمان و نقش در خور توجهی که بدن در شکل گیری اخلاقیات فرد ایفا می کند و در هم تنیدگی و در آمیختگی بدن در حلقه های سیاسی گفتمان غالب. دوم، اخلاقیات بدن محور نیچه و فلسفه ی اخلاق پیشنهادی او بر شالوده های سکوت، رازآلوده گرایی، فریفتگی و بازی. سوم، لوس ایریگری و نقد بنیادین و ستیزه جویانه ی او از گفتمان غالب و اخلاقیات آن به عنوان رویکرد و عملکردی تمامیت گرا، خرد محض گرا، انتزاعی و بدن ستیزکه هیچ نقدی را بر نمی تابد و بر نهادن گفتمانی بدن محور بر مبنای فریب – بازی – رقص سیال گونه در
- Abstract
- Abstract In this thesis, the author intends to approach and explore Howard Barker's The Castle. In this study and analysis of the play, the author has advanced a theory for which the name "The Blunt Kant Theory" has been opted for. The theory aims to pose the possibility of a strategically feminine mode of liberation by disrupting the male dominant discourse ab-using a seducto-somatic tactic based on the ethics of body and the other. Initially, it will be will demonstrated how the male dominant discourse is a manipulative and exploitative one the ethics of which is a wholly abstract, general, and universal one predicated upon solipsism, isomorphism, and autonomy. Then, I will proceed to illustrate the way the seventeenth century physiological discourse instances such an attitude towards feminine body and pertinent sexual organs. Nevertheless, this feminine idiosyncrasy, by its very virtue of exclusion, un-representation, and abjection comes to assume the cast of "the uncanny double" of the masculine discourse, which imperils its unity, autonomy, and authority. Subsequently, the author will tackle the expatiation of my "Blunt Kant Theory". In this theory, the author mainly draws upon four talismans of postmodern theory. First, Foucault's foregrounding the significant role of body and its implication in political arenas. Second, Nietzsche's corporeal ethics and his proposition of a feminine ethics grounded on secrecy, deceit, and silence. Third, Luce Irigaray's avowedly antagonistic critique of masculine discourse as holistic, rational, and exploitative, and her erection of a flagrantly feminine /body-based discourse, valorizing women's body/organs of reproduction over male's phallocentrism. Fourth, Baudrillard's seduction theory which coalesced with above theories the author claims to be the principal way of ethical emancipation of the feminine in a society of implosion and simulacrum. The last part is dedicated to the analysis of the play by the application of th
