عنوان پایان‌نامه
بررسی مقابله‌ای افعال مرکب در زبان‌های فارسی و اردو
- رشته تحصیلی
- زبانشناسی همگانی
- مقطع تحصیلی
- کارشناسی ارشد
- محل دفاع
- کتابخانه دانشکده ادبیات و علوم انسانی شماره ثبت: 5082;کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 38618
- تاریخ دفاع
- ۱۹ اسفند ۱۳۸۶
- دانشجو
- زینب بابااکبری
- استاد راهنما
- غلامرضا دین محمدی
- چکیده
- یکی از موضوعات مطرح در زبان شناسی امروز، بحث مطالعه‌ی تطبیقی زبان‌ها می‌باشد که با تکیه نحوه‌ی تأثیرپذیری آن‌ها از یکدیگر پی می‌برند. بدین منظور پژوهش حاضر به بررسی ارتباط میان دو زبان فارسی و اردو پرداخته است و برای نشان دادن گوشه‌ای از این ارتباط ساخت فعل مرکب در گفتار و نوشتار رسمی این زبان‌ها را مورد بررسی قرار داده است. در این بررسی فعل مرکب از سه جهت مورد مطالعه قرار گرفت. ابتدا ساختمان فعل مرکب در هر دو زبان بررسی شد. سپس این افعال از جهت دارا بودن یا نبودن معادل ساده مورد تحلیل قرار گرفت و در انتها مطابقه‌ی فعل مرکب و فاعل در هر دو زبان مد نظر قرار گرفت. نتایج حاصل از این پژوهش عبارت بود از: 1- واحدهای سازنده‌ی فعل مرکب در زبان‌های فارسی و اردو مشتمل بر سازه ی غیر فعلی و سازه‌ی فعلی‌اند. البته زبان اردو دارای فعل‌های مرکبی است که از دو یا چند سازه ی فعلی ساخته شده‌اند و فعل‌های کمکی در این مورد باعث گسترش و تنوع بیشتر افعال مرکب در زبان اردو شده‌اند. 2- برخی از افعال مرکب زبان اردو همانند برخی از افعال مرکب فارسی معادل ساده نیز دارند. در زبان اردو این مسئله بیشتر در مورد مصدرهای جعلی مشهود است. 3- در این زبان‌ها فعل مرکب گاهی از فاعل و گاهی از مفعول تبعیت می‌کند. به این ترتیب که در فارسی در جملات معلوم چه لازم و چه متعدی فعل مرکب در عدد و شمار با توجه به فاعل می‌آید ولی در جملات مجهول فعل مرکب مطابق با مفعول می‌آید. در زبان اردو در جملات معلوم، فعل مرکب در عدد و جنس بسته به لازم یا متعدی بودن تحت شرایطی گاه از فاعل و گاه از مفعول تبعیت می کند. در فعل مجهول اردو هم همانند فارسی فعل مرکب با مفعول مطابقت دارد.بر آن، زبان شناسان به شباهت‌ها و تفاوت‌های میان زبان‌ها و
- Abstract
- One of the common issues in today linguistic, is comparative studies of languages that by using it linguistics find out similarities and differences of languages and also they understand the way in which these languages effect on each other. So for two purpose, present thesis, studied relation among Urdu and Persian languages. To show some angles of this relationship, structure of compound verb in formal writing and speaking of these languages were investigated. In this survey, compound verb were studied from three aspects. At first structure of compound verb were examined. Then simple equivalents of these verbs were studied and finally agreement between compound verb and subject in these languages were examined. Results showed that: 1) Formative units of compound verb in Persian and Urdu languages composed of nonverbal constituent and verbal constituent. However Urdu has some compound verbs which have two or more verbal constituents and auxiliaries verbs in this language increase the varieties of compound verbs. 2) Some compound verbs in Urdu as well as in Persian, have simple forms. In Urdu, denominative infinitives show this property more than other of compound verbs. 3) In these languages, compound verb sometimes follows subject and sometimes follows object. Compound verb in active sentences of Persian (transitive and intransitive) follows subject but in passive sentences it follows object. However in Urdu, compound verb in active sentences(transitive and intransitive) sometimes follows subject and sometimes follows object in number and gender but in passive sentences as well as Persian it agrees with object.
