عنوان پایان‌نامه
قدرت وحدت گرا و نیروی براندازنده چندآوایی در هنری چهارم قسمت اول و دوم قرائتی بر پایه تاریخ گرایی نوین
- رشته تحصیلی
- زبان وادبیات انگلیسی
- مقطع تحصیلی
- کارشناسی ارشد
- محل دفاع
- کتابخانه دانشکده زبانها و ادبیات خارجی شماره ثبت: 2/1204;کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 38272
- تاریخ دفاع
- ۱۴ اسفند ۱۳۸۶
- دانشجو
- مهدی ترابیان
- چکیده
- چکیده به تاریخ گرایی نوین اغلب به خاطر این دیدگاه بدبینانه که نهادهای قدرت هر فعالیت بر اندازنده و مقاوم در برابر خود را در نهایت در دل خود هضم می کند خرده می گیرند. این موضوع درون مایه اصلی مقاله "گلوله های نامریی"، معروف ترین نمونه نقد تاریخ گرایی نوین نوشته گرینبلت به عنوان بنیان گذار و برجسته ترین منتقد تاریخ گرایی نوین، است . اما پژوهش حاضر نشان می دهد که اشارات متعدد به این مقاله و مبحث اصلی آن به غلط ویژگی های آن را به یکی از اصول کلی تاریخ گرایی نوین تعمیم داده است، در حالی که تاریخ گرایی نوین به هیچ عنوان یک روش نقد منسجم با اصول مشخص و معین نیست. بنابراین نویسنده این تحقیق ابتدا به بررسی اصول کلی روش نقد گرینبلت می پردازد تا نشان دهد بر خلاف آنچه اغلب تصور می شود او مخالف با قرائت های بر اندازنده در آثاری که مورد نقد قرار می گیرند نیست. این تحقیق از اندیشه¬هایی که در آثار گرینبلت یافت می شوند بهره می گیرد و نه تنها با تاریخ گرایی نوین در تضاد نیست بلکه سعی در براندازی نقد های وحدت گرای این نمایشنامه ها دارد، نقد هایی که آنها را یا به عنوان آثار هنری یکپارچه و یا به عنوان تبلیغات تودورها برای ایجاد تاریخ ملی مورد بررسی قرار داده اند . به منظور ارایه قرائتی که مخالف با نقد های فرما لیستی یا تاریخ گرایانه سنتی باشد مفاهیم چند آوایی و کارناوال باختین در این تحقیق مورد استفاده قرار گرفته اند . این تحقیق نشان می دهد که این نمایشنامه ها محل تناقض و تضاد هستند که در آن ها عناصر تابع یا براندازنده با گفتارهای غالب رو در روی هم قرار می گیرند . این عناصر براندازنده تلاش های مضطربانه گفتار غالب تاریخ ملی برای زدودن چند آوایی حاشیه نشینان و محقق ساختن رویای وحدت بخش تک آوایی را به چالش می کشند. طبیعی است که گفتمان سلطنت مقدس سعی می کند حرف آخر را بزند ولی همان طور که این تحقیق نشان می دهد چند آوایی موجود در این نمایشنامه ها حاکی از آن است که این گفتمان زبان غالب نیست بلکه فقط یک گفتمان از میان گفتمان های دیگر است.
- Abstract
- Abstract New historicism is often criticized for its pessimistic vision that human agency or any subversive act of resistance is ultimately co-opted by power. This is the central theme of “Invisible Bullets,” the most anthologized and quoted new historicist article by Greenblatt himself as the founder and the most distinguished practitioner of the movement. This study, however, shows that recurrent reference to this article and its central argument has tended to generalize its specific characterizations into an underlying principle of new historicism in general, which is not by any extension a coherent and concerted critical movement. The writer, then, starts out by adumbrating Greenblatt’s own critical practice to demonstrate that he is not against reading subversion in the works that it studies. Drawing on the insights offered by his practice, this study does not pit itself against new historicism but against the unifying accounts of Henry IV plays either as organic wholes or as Tudor propaganda to build a national history. To read the plays against the grain of traditional historical and formalist studies Bakhtin’s concepts of heteroglossia and carnivalesque are capitalized on. This study shows that these plays are sites of conflict and contradiction where subordinate or dissident elements clashed with dominant discourses. The subversive elements at work in the plays challenge the anxious attempts made by the dominant discourse of national history to efface heteroglot voices of the marginalized and fulfill its unifying fantasy of monoglossia. The discourse of sacred kingship understandably strives to have the final word, the argument goes, but the heteroglossia reveals this discourse to be one among many, and not the master language.
