عنوان پایان‌نامه
ندامت و زاپولیا:مطالعه ای در فلسفه سیاسی مولریج
- رشته تحصیلی
- زبان وادبیات انگلیسی
- مقطع تحصیلی
- کارشناسی ارشد
- محل دفاع
- کتابخانه دانشکده زبانها و ادبیات خارجی شماره ثبت: 1405/2;کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 46178
- تاریخ دفاع
- ۳۱ شهریور ۱۳۸۹
- دانشجو
- مهسا وفا
- چکیده
- اواخر قرن هجده و اوایل قرن نوزده دوران دگرگونی‌های گسترده سیاسی و فلسفی است. این دگرگونی‌ها محدود به عرصه سیاست و جامعه نیست و جنبه‌های زیبایی شناختی را نیز در برمی‌گیرد، که منجر به بروز دغدغه‌های جدیدی در خصوص هنر و خلق آثار هنری، بوی‍ژه ادبیات نمایشی و تئاتر، می‌شود. با این وجود، درام منظوم شاعران رمانتیک همواره در حاشیه گفتمان ادبی و نقد قرار گرفته است. این مطالعه بر آن است تا به کندوکاو فلسفه سیاسی کولریج در دل آثار نمایشی او بپردازد. اساس این مطالعه بر اثبات نقشِ محوری تئاتر در آثار ادبی کولریج و همچنین ریشه فلسفی و نگاه سیاسی در درام کولریج استوار است. در این راستا، بررسی خواهد شد که چگونه کالریج، در پی عدم تحقق وعده‌های انقلاب فرانسه، به عنوان سیاستمداری محافظه‌کار، می‌کوشد تا رسانه‌ی دیگری بیابد که از ان طریق به حمایت از فلسفه سیاسی‌اش برای اصلاح جامعه بپردازد. کولریج هم به مانند شیلر درمی‌یابد که هنر آن دستاویزی است که می‌تواند توازن از دست‌رفته میان انسان و جامعه را برگرداند و ذهن بشر را با طبیعت آشتی دهد. این مطالعه به دنبال تبیین دیدگاه کولریج در زمینه کارکرد اخلاقی اصول زیبایی‌شناختی و فلسفی، و همچنین اعتقاد وی به قدرت شگرف قوه تخیل برای اصلاحات است. به علاوه، این مطالعه نشان می‌دهد کولریج، ضمن اعتقاد به تعلیم و تربیت زیبایی‌شناختی، می‌کوشد تا با تعیین قوانین زیبایی‌شناختی تئوری قوه تخیل را توسعه دهد و آن قوانین را در آثار نمایشی خود – ندامت و زاپولیا – به کار گیرد. هدف کولریج از به کارگیری این قوانین در آثار خود به چالش کشیدن روح آشوب و فتنه‌ی ناشی از انقلاب فرانسه است. همچنین کولریج قصد دارد، با استفاده از قدرت قوه تخیل، درک تماشاگر را از جهان پیرامون تغییر دهد تا از این طریق روح تازه‌ای را در جامعه بدمد. به طور خلاصه می‌توان گفت که در این مطالعه نمایشنامه‌های کولریج به عنوان نمایشی منظوم از آشتی فرد و جامعه مورد بررسی قرار می‌گیرد.
- Abstract
- The late eighteenth and early nineteenth centuries were a period of profound political and philosophical transformations which were not confined to political and social arena, and moved forward to aesthetics, giving rise to new concerns regarding art and artistic creation, especially dramatic literature and theatrics. Yet, the verse drama of the Romantic poets has been regarded marginal to their literary projects. This thesis attempts to trace Coleridge’s political philosophy as it is embedded in his dramatic writings. The core of this study is to demonstrate that theater is central rather than marginal to Coleridge's literary career, and that Coleridge's dramas are rooted in his political outlook and philosophical creeds. Pertaining to this subject, it will be discussed how with the failure of the promises of French Revolution, Coleridge, as a political conservative, strived to find a medium through which he could advocate his political philosophy for social reform. Like Schiller, Coleridge realized that art could be the vehicle of reform he needed to restore the lost harmony to man and society and reconcile human's mind with nature. This study depicts Coleridge's attitudes regarding ethical function of aesthetic principles and philosophical ideas and his belief in magical power of imagination as a vehicle of reform. Meanwhile, it is portrayed that Coleridge, believing in aesthetic education, endeavored to determine aesthetic rules to elaborate his theory of imagination, and, that he further applied those rules to his dramatic works_ Remorse and Zapolya_ through which he aimed to defy the spirit of sedition aroused by the French Revolution and revivify society by reshaping the audience's perception of the world through the power of imagination. In sum, the thesis reads Coleridge's plays as poetic dramatization of personal and social reconciliation.
