عنوان پایان‌نامه
افرابن سرکوب شده ای سرکوبگر: بررسی اورونوکو: یا شاه برده و بیوه رنتر: یا سرگذشت بیکن در ویرجینیا
- رشته تحصیلی
- زبان وادبیات انگلیسی
- مقطع تحصیلی
- کارشناسی ارشد
- محل دفاع
- کتابخانه دانشکده زبانها و ادبیات خارجی شماره ثبت: 1473/2;کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 49991
- تاریخ دفاع
- ۱۷ شهریور ۱۳۸۹
- دانشجو
- زهره علنچری
- استاد راهنما
- سیدمحمد مرندی
- چکیده
- افرابن که به عنوان اولین نویسنده زن انگلیسی که نوشتن را به صورت حرفه‌ای پیشه خود ساخت شناخته می‌شود، از سال 1630 تا 1689 می‌زیست. پس از درایدن وی پرکارترین نمایشنامه‌نویس دوران بازگشت می‌باشد. او را می‌توان به عنوان اولین زن انگلیسی که هزینه زندگی خود را از طریق قلم خویش تأمین می‌کرد نیز به حساب آورد. بن در دوره‌ای برای صحنه عام قلم می‌زد که حتی برای مردان نیز رقابت بر سر کسب اقبال عمومی در چنان بازار رقابتی بسیار دشوار بود چه برسد برای زنان که در یک دنیای مرد سالار از تمام موقعیت‌های اجتماعی محروم بودند. با این حال دغدغه اصلی بررسی حاضر این نخواهد بود که آیا بن فمینیست بوده است یا خیر، بلکه سعی بر آن دارد تا تقابل نژاد، طبقه و جنسیت را در شیوه برخورد وی با افراد بومی و بردگان به خصوص زنان در دو اثر اورنوکو و بیوه رنتر بررسی کند. تضادها و تناقضات ایدئولوژیکی در این دو اثر مبین این حقیقت می‌باشند که اگر چه وی نیز به عنوان یک زن تحت ظلم و ستم زمانه خود بوده، با این حال برتری نژادی خود را به عنوان یک فرد سفید پوست از طبقه متوسط بر بردگان و بومیان در ناخودآگاه خود حفظ می‌کند. در واقع احساس” دیگر پنداری“ که نسبت به بردگان و بومیان دارد با این حقیقت که زندگی خود وی نیز به طریقی متأثر از این ”دیگر پنداری “بوده در تضاد است. این بررسی با گوشه چشمی به رابطه تقریباً نزدیک فمینیسم و پسااستعمارگری، نقطه تمرکز خود را محل جدایی این دو نظریه و بازتاب گسیختگی این دو در آثار بن قرار می‌دهد. تا مدت‌ها افرابن خاصه برای اثر معروفش اورونوکو نویسنده‌ای پسااستعمارگرا محسوب می‌شد با این وجود، بر خلاف تقبیح ظاهری برده‌داری و استعمارگری، هنگامی که پای مسائل نژادی به میان می‌آید افرابن کاملاً به برتری خویش آگاه است. بنابراین این بررسی بر آن است که پرده از تردید و چندگانگی بردارد که بن در نحوه برخورد خویش با برده‌داری و دیدگاهش نسبت به بومیان در رمان خود اورونوکو و نمایشنامه‌اش بیوه رنتر از خود بروز می‌دهد.
- Abstract
- Aphra Behn, the first professional woman writer in English, lived from 1640 to 1689. After John Dryden, she was the most prolific dramatist of the Restoration. She was among the first Englishwomen esteemed to earn a living by authorship. Behn wrote for the public in an era in which even men had to fight for acceptance in a highly competitive market let alone women who were deprived of social status in a patriarchal world. However; the main concern of the present study will not be to submit proof whether Behn was a feminist or not, but rather it tries to explore the interaction of race, class and gender through which she treats the natives and black people especially females in Oronooko and The Widow Ranter. The controversies and ideological contradictions within these two works reveal the truth that although she herself was among the oppressed of the time as a woman, she has unconsciously maintained her superiority as a white middle-class woman over the natives and slaves. The sense of “otherness” she feels for the natives and slaves clashes with the fact that she herself was an “other” as a woman. Bearing in mind the somewhat close affinities between feminism and postcolonialism, this study focuses on the point where the two theories break from each other and how this break is apparent in Behn’s two works. Behn had long been considered as a postcolonial writer especially for her famous work Oroonoko. However, despite her apparent condemnation of slavery and colonialism, she is totally conscious of her claimed superiority when it comes to the issue of race. Thus the goal of this project will be to unveil the ambivalences Behn manifests in her treatment of slavery and her attitude toward the natives in her novel Oroonoko and her play The Widow Ranter.
