عنوان پایان‌نامه
بررسی تحولات وزن شعر نو معاصر ایران
- رشته تحصیلی
- زبان و ادبیات فارسی
- مقطع تحصیلی
- کارشناسی ارشد
- محل دفاع
- کتابخانه دانشکده ادبیات و علوم انسانی شماره ثبت: 00998;کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 45168
- تاریخ دفاع
- ۳۰ تیر ۱۳۸۹
- دانشجو
- مهدی ماستری فراهانی
- استاد راهنما
- روح اله هادی
- چکیده
- شعر نو ایران در آغاز این قرن با نیما یوشیج و شعر بلند افسانه آغاز شد. نیما پس از تمرینهایی که در قالب های ابداعی جدید انجام داد دست به سرودن شعرهایی زد که در آن ها وزن عروضی به صورت معهود و کلاسیکش رعایت نمی شد. در این نوع شعر ها که با شعر ققنوس در سال 1316آغاز شده است مصراع ها از لحاظ تعداد رکن های عروضی مساوی نیستند؛ یعنی اینکه مصراعی کوتاه و مصراعی بلند است. پس از نیما شعر آزاد نیمایی در میان شاعران معاصر بیشترین طرفدار را پیدا نمود و به سیر خود ادامه داد. در این مسیر شاعرانی همچون: اخوان ثالث، احمد شاملو و فروغ فرخ زاد که از بهترین رهروان شعر آزاد نیمایی بودند دست به نوآوریهایی در زمینه ی عروض شعر آزاد زدند . در این رساله ابتدا به بررسی شیوه ی نیمایی پرداخته می شود و سپس آثار اخوان، شاملو و فروغ از لحاظ وزنی مورد بررسی قرار می گیرند و نو آوری و بدعت های آنان بررسی می شود.
- Abstract
- The current of Modern poems in Iran has started since early recent century with Nima Youshij and his long poem named “Afsaneh ”. After great practices in composing new forms of poem, he composed poems in which the prosodical rhythm was not complied in its classic & customary form. In such poems, starting with a poem named “Ghoghnos ”, composed at 1937, the half-verses are not equal, in the aspect of prosodical elements, it means that some of half-verses are long and some of them are short. After Nima, most of contemporary poets followed his style, named “Nima Free Poetry” in composing poems. Among these poets, we can note to Akhavan Sales, Ahmad Shamloo and Forogh Farokhzad, who were the best followers of this style; it is worthy to note that they had also some innovations in prosody of free poetry. At the first part of this thesis, the Nima Style in poetry will be studied. Then, the works of Akhavan, Shamloo, and Forogh will be discussed from rhythmic aspect. Also, their innovations in the field of poetry will be reviewed.
