عنوان پایان‌نامه
بررسی ده نامه ها در ادب پارسی
- رشته تحصیلی
- زبان و ادبیات فارسی
- مقطع تحصیلی
- کارشناسی ارشد
- محل دفاع
- کتابخانه دانشکده ادبیات و علوم انسانی شماره ثبت: 9086543;کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 48172
- تاریخ دفاع
- ۲۷ بهمن ۱۳۸۹
- دانشجو
- زینب زرهانی
- استاد راهنما
- سیدمصطفی موسوی راد
- چکیده
- ده‌نامه‌سرایی بخشی از ادبیات غنایی است که تاکنون به طور دقیق به آن پرداخته نشده است. در این پژوهش، ضمن معرفی ده‌نامه و بیان ویژگی‌های صوری و محتوایی آن سعی شده تا تعریف دقیقی از آن ارائه شود و با توجه به این ویژگی‌ها، آثاری که حقیقتاً ده‌نامه‌اند از آثاری که فقط در مواردی به آنها شباهت دارند، یا به عبارتی ده‌نامه‌گونه‌اند متمایز شده و از این رهگذر بتوان به شناخت صحیحی از مصادیق این نوع ادبی دست یافت. در ادامه پنج ده‌نامه مهم قرن هشتم شامل منطق‌العشاق اثر اوحدی‌مراغه‌ای، تحفه‌العشاق اثر رکن صائن هروی، روح العاشقین اثر شاه شجاع، محبت‌نامه ابن نصوح و روضه‌المحبین اثر ابن عماد شیرازی از لحاظ ساختار و محتوا با هم مقایسه شده‌اند. در این بررسی، پیروی هر پنج اثر از یک طرح و ریخت مشترک، به وضوح قابل مشاهده بوده و لذا سعی شده تا جزئیات این الگوی انطباقی، نظیر داشتن مقدمه (تحمیدیه، نعت، سبب نظم کتاب)، بدنه اصلی (تبادل نامه‌های ده‌گانه بین عاشق و معشوق)، و نهایتاً خاتمه‌الکتاب (تعداد ابیات، سال سرودن، نام اثر) تبیین و تشریح گردد. هم‌سویی‌ها و اشتراکات موجود، و همچنین افتراقات و ویژگی‌های منحصر به فردی که از لحاظ معنایی و محتوایی بین این آثار وجود دارد، از نکات و موضوعات مورد توجه این مطالعه بوده که به تفصیل به آنها اشاره شده است. البته به منظور تکمیل بحث، منظومه عشاق‌نامه، اثر عبید زاکانی نیز به دلیل داشتن وجوه تشابه با ده‌نامه‌های معروف، به طور جداگانه مورد بررسی قرار گرفته است. کلمات کلیدی: ده‌نامه، بررسی تطبیقی، ساختار، محتوا، ده‌نامه‌گونه، عاشق و معشوق، قاصد
- Abstract
- Composing Dah-n?meh (Ten Letters) is a part of lyric literature that has been not or hardely studied in detail till now. In this research, it is tried to define Dah-n?meh and its formal and content properties and to develop a exact definition to distinguish between those works are really Dah-n?meh and those have some similarities to that or in the other word are pseudo-Dah-n?meh. This leads us to have a correct recognition about applications of this literature type. After that, we try to compare five important Dah-n?meh of 8th Hejira century included: Manteghol-Oshagh by Ohadi Maraghei; Tohfatol-Oshagh by Rokn-e-Saen-e-Heravi; Roohol-asheghin by Shah Shoja; Mohabbatnameh by Ibn-e-Nasooh; and Rozatol-Mohebbin by Ibn-e-Emad-e-Shirazi in view point of structure and content. In this research, it was obviously observed that all the five works follow a same pattern and layout and we present and discuss this matching pattern like: having introduction (Tahmidieh, praise, reseon of book composing), princpal body (exchanging ten letters between lover and beloved), and finally, the end of book (number of distiches, composing date, book name) in detail. Of important note in this research is that there are alot of convergence and similarities, as well some differences, diversities and unique characteristics among those above sources and we point them out in detail. However in order to completing the discussion, we consider Oshagh-Nameh by Obeid-e-Zakani separetely because of its some similarities to famous and well-known Dah-n?mehs. Keywords: Dah-n?meh, comparative study, structure, content, pseudo-Dah-n?meh, lover and beloved, messenger.
