عنوان پایان‌نامه
مطالعه تطبیقی بیع شرط با نهاد مشابه در حقوق انگلیس
- رشته تحصیلی
- حقوق خصوصی
- مقطع تحصیلی
- کارشناسی ارشد
- محل دفاع
- کتابخانه دانشکده حقوق و علوم سیاسی شماره ثبت: LP3830;کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 68951
- تاریخ دفاع
- ۰۷ بهمن ۱۳۹۳
- دانشجو
- روح اله رحیمی
- استاد راهنما
- محسن ایزانلو
- چکیده
- یکی از رایج ترین عقود وثیقه ای در حقوق انگلیس قرارداد "Mortgage" است که موجب نقل مالکیت مورد رهن به مرتهن به همراه حق استرداد برای راهن می شود. قرارداد مشابه این نهاد حقوقی در حقوق ایران «بیع شرط» می باشد. هر دو قرارداد در گذشته زمینه مناسبی را برای سوء استفاده افراد سودجو فراهم کرده بودند بدین صورت که وام گیرنده مال با ارزش خود را در مقابل مبلغ اندکی به وثیقه طلبکار در می آورد و چون تا پایان مهلت متمکن از ادای دین نمی شد طلبکار با بهایی بسیار نازل تر از ارزش واقعی آن را به تملک خود در می آورد . همین امر موجب تغییر نگرش قانونگذاران دو کشور نسبت به این عقود شد. آنها در آغاز برای حل این مشکل و حمایت از بدهکاران، به مدیون مهلتی اضافه بر مدت قراردادی برای ادای دین دادند به گونه ای که برای او امکان استرداد مال با پرداخت دین ولو خارج از سر رسید قراردادی فراهم گردیده بود. سپس قانونگذاران آثار این عقود را نیز تعدیل کردند ، به گونه ای که هم اکنون در حقوق ایران فارغ از نوع مال مورد معامله، اثر تملیکی از «بیع شرط» و سایر معاملات با حق استرداد حذف شده است و در حقوق کنونی انگلیس رهن املاک بر خلاف سایر اموال، موجب انتقال مالکیت مورد معامله به مرتهن نمی شود . بنابراین می توان این گونه نتیجه گیری کرد که قانونگذاران سعی در محدود کردن آثار این قراردادها از طریق سلب اثر تملیکی و اعطای اثر رهنی به آنها کردند. البته موارد متفاوتی نیز وجود دارد از جمله اینکه در حقوق انگلیس در برخی موارد امکان سلب حقوق از راهن و در نهایت تملک مال توسط مرتهن همچنان وجود دارد در حالی که در حقوق ایران چنین عنوانی را نمی توان یافت. در این پژوهش به بررسی تطبیقی این دو قرارداد پرداخته شده و آخرین تحولات قانونگذاری دو کشور در این زمینه بیان می گردد.
- Abstract
- One of the most common collateral contracts in English law is the “Mortgage” agreement that transfers the ownership of the subject of mortgage to the mortgagee with right of redemption for mortgagor on payment of debt. Same contract in Iranian law is “Conditional Sale”. Both contracts provided appropriate field for abuse of opportunists. Thus the debtor lost his valuable property in exchange a worthless of it. This led to a change in the sight of both states legislators, they in first step for resolving this problem and protecting of the debtors gives to them a further time to besides of contractual respite for payment of debt so the debtor could redeem property even aftar that respite. Then legislators modifing consequences of these contracts, thus in Iran law "Conditional sale" dosen’t transfer ownership of it self subject and in English law mortgaging of "Real state" dosen’t transfer ownership of it self subject to the mortgagee. Therefore we can conclusion that they tried to reduce the consequenses of these contracts, through depriving ownership effects & giving collateral effects to them. Of course some of difference still there for example unlike iranian rules in english in some of cases mortgagee can using foreclosure. This research is a comparative study about those & we will state the latest legislative developments in both countries.
