عنوان پایان‌نامه
معرفی محوطه های پارینه سنگی کرانه های جنوبی دریای مازندران
- رشته تحصیلی
- باستان شناسی
- مقطع تحصیلی
- کارشناسی ارشد
- محل دفاع
- کتابخانه دانشکده ادبیات و علوم انسانی شماره ثبت: 5190;کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 39316
- تاریخ دفاع
- ۲۵ تیر ۱۳۷۸
- دانشجو
- امیر بشکنی
- استاد راهنما
- حسن فاضلی نشلی
- چکیده
- مطالعه و پژوهش در زمینه فرهنگ های پارینه سنگی بیشتر از آنکه با مسائل محلی درگیر باشد با سؤال ها و موضوع های جهانی در ارتباط است. فرض و تشخیص مسیرهای مهاجرت گونه های انسانی از جمله مواردی است که سبب می شود تا پژوهشگران این عرصه بی توجه به مرزهای سیاسی، به سرزمین هایی که در مسیر این مهاجرت های مفروض واقع شده اند، توجه خاصی داشته باشند. رساله حاضر، نتایج به دست آمده از بررسی مشترک ایران و روسیه در زمینه مطالعات پارینه سنگی را که در حاشیه جنوبی دریای مازندران در تابستان 1385 انجام شد، بیان می کند. در ادامه ضمن معرفی جامع نقاط ثبت شده، مصنوعات سنگی به دست آمده از آنها نیز مطالعه می شوند. همچنین برای یک جمع بندی از موقعیت محوطه های پارینه سنگی در کرانه های جنوبی دریای مازندران، محوطه هایی که در این حوضه جغرافیایی توسط دیگر گروه های پژوهشی ثبت و معرفی شده اند نیز بازیادآوری می شوند. آنچه که بواسطه پژوهش صورت گرفته در این رساله به مطالعات پارینه سنگی ایران افزوده می شود، گامی است در جهت تکمیل نقشه پارینه سنگی دامنه های شمالی رشته کوه البرز که با دیگر عارضه های طبیعی از جمله دریای مازندران، ارتباطی نزدیک دارد. در این راستا می توان به معرفی 25 محل شاخص و نویافته اشاره داشت که از آنها مصنوعات سنگی منتسب به دوره های فرا پارینه سنگی و پارینه سنگی فوقانی، میانی و زیرین به دست آمده است. نتایج به دست آمده تا کنون بیانگر تجمع استقرار های فراپارینه سنگی در دامنه های شمالی شرقِ البرز مرکزی یعنی شهرستان¬های نکا و بهشهر می باشد. همچنین مصنوعاتی که به دوره پارینه سنگی زیرین منتسب شده اند در مناطق مرتفع شمال غرب البرز با تراکم بیشتری همراه می باشند ( گیلان و اردبیل). این امر در حالیست که بر اساس شواهد باستان شناختی تا به امروز محوطه های پارینه سنگی میانی و فوقانی با آهنگی نسبتا یکسان در امتداد کرانه های جنوبی دریای مازندران یا دامنه های شمالی البرز، پراکنده اند.
- Abstract
- During the last 15-20 years archaeologists, anthropologists, and paleogeneticists came into consensus that Africa was a single place of human origin. The oldest hominid remains associated with lithic assemblages dated back to 2.5 million years were found in Africa in Kada Gona river basin. The ancient human populations started to disperse from Africa to Eurasia about 2.0 - 1.8 million years ago. According to this point of view, Iranian plateau was the main transit territory on a way of the oldest human migration. Particularly, discovered at Dmanisi site (Georgia) the remains of Homo ergaster (Homo erectus) associated with lithic industry and dated back to 1.8 - 1.6 million years support this hypothesis. It is obvious that those ancient humans came from the territory of modern Iran Studies on the Paleolithic of the Alborz Mountain go back to the 1949-1951, when Carlton Coon conducted some excavations in Northern slopes of the Alborz Mountain. Later Robert McBurney followed up what Coon had initiated and surveyed and excavated more Paleolithic sites at the East-Central Alborz Mountain. As a result of Russian-Iranian field work a total amount of 46 archaeological sites (42 new sites and 4 were discovered earlier) were found and surveyed and 481 lithic artifacts were collected and studied.
