عنوان پایان‌نامه

قواعد عمومی دعاوی طاری



    دانشجو در تاریخ ۱۸ بهمن ۱۳۹۳ ، به راهنمایی ، پایان نامه با عنوان "قواعد عمومی دعاوی طاری" را دفاع نموده است.


    رشته تحصیلی
    حقوق خصوصی
    مقطع تحصیلی
    کارشناسی ارشد
    محل دفاع
    کتابخانه دانشکده حقوق و علوم سیاسی شماره ثبت: LP3895;کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 70537
    تاریخ دفاع
    ۱۸ بهمن ۱۳۹۳
    استاد راهنما
    مجید غمامی

    دعاوی طاری موضوع ماده 17 قانون آیین دادرسی مدنی می¬باشند. دعاوی طاری، قطع نظر از شرایط و ویژگی¬های اختصاص ناظر بر هر یک، دارای قواعد و مشترکاتی می¬باشند که شناخت، معرفی و تبیین این قواعد موضوع این طرح پژوهشی می¬باشد. دعاوی طاری از حیث مبانی و مزیت پیش¬بینی، دارای مشترکاتی می¬باشند. طرح این دعاوی، موجب شناخت و احاطه گسترده¬تر دادگاه نسبت به ابعاد موضوعی اختلاف می¬گردد. رسیدگی توامان به دعاوی اصلی و طاری که با یکدیگر مرتبط ویا دارای منشاء واحد می¬باشند، موجب حل و فصل سریع¬تر اختلافات شده و از تزلزل احکام صادره به سبب اعتراضات بعدی اشخاص ثالث و همچنین تعارض آراء صادره از محاکم مختلف جلوگیری می¬نماید. دعاوی طاری در مهلت و مقطع مورد نظر قانونگذار قابل اقامه می¬باشند. ابعاد مختلف مسائل ناشی از مهلت زمانی طرح دعاوی طاری بررسی خواهد گردید. جهت تسهیل این امر، دعاوی طاری به دو قسم دعاوی طاری اقامه شده بین اصحاب دعوا ( دعوای اضافی و تقابل ) و دعاوی با دخالت شخص ثالث ( جلب و ورود ثالث ) تقسیم می¬گردند. این تقسیم¬بندی در فصل سوم نیز رعایت خواهد گردید. دعاوی طاری قسم نخست، قابل اقامه در مرحله نخستین رسیدگی به دعوا می¬باشند و بر خلاف قسم دوم دعاوی طاری امکان طرح این دعاوی در مرحله تجدید¬نظر وجود ندارد. در مورد طرح دعاوی طاری در واخواهی و رسیدگی به طرق فوق العاده شکایت از آراء نکات و اختلاف نظراتی وجود دارد که تماماً موضوع فصل دوم پایان¬نامه می¬باشد. قواعد کلی حاکم بر دعاوی طاری، در دو مقطع طرح دعوای طاری و رسیدگی به آن قابل بررسی است. لزوم رعایت شرایط عمومی اقامه دعوا، لزوم وجود و احراز عامل ارتباط، لزوم رعایت مقررات ناظر بر صلاحیت ذاتی و قاعده منع طرح توام با سوء نیت دعاوی طاری، اهم قواعد عمومی مقطع اول می¬باشند. قاعده محوری مقطع رسیدگی، رسیدگی توامان به دعاوی اصلی و طاری می¬باشد. مسائل گسترده پیرامون این قاعده به تفصیل بررسی خواهد گردید.
    Abstract
    Tari (incidental demands) claims are the subject of Article 17 of Civil Procedure code. Regardless of the conditions and characteristics of assigning supervision on each, Tari claims include some rules and principles, identifying, introducing and explaining which, is the subject of this research.Concerning predictability principles and advantages, Tari claims have some similarities. Raising these claims results in broader recognition and familiarity with the subject of dispute by the court.Combined proceeding of main and Tari claims that are interrelated or have a single origin, leads in faster resolve of disputes and avoids uncertain sentences due to further protestations by third parties and also conflicting judgments by different courts. Tari claims are brought within legislative deadline. Different aspects of issues arising from Tari lawsuit deadline will be investigated. To facilitate this, Tari claims are divided into claims brought between litigants (additional claim and counter-claim) and cases with the involvement of third-party ¬¬-(intervention). This division is applied in third chapter as well. Tari claims in the first part are brought in the first stage of case investigation and unlike second part of Tari claims; they are not brought under appeal. There are certain disagreements and points on Tari lawsuit under protestation and dealing with complaints in extraordinary ways which is the subject of second chapter of thesis. General rules governing Tari claims are studied in two lawsuit and course of litigation. Considering general conditions of suit, the need for presence and verification of relationship, the need for regulations applicable for inherent jurisdiction and prohibition rule combined with Tari claims bad faith are major general rules of first course. The central principle of investigation course is combined proceeding of main and Tari claims. Wide problems around this principle will be investigated in detail.