عنوان پایان‌نامه

انسان شناسی شهری بازنمایی هویت شهر تهران در سینمای مستند معاصر



    دانشجو در تاریخ ۰۲ اسفند ۱۳۹۳ ، به راهنمایی ، پایان نامه با عنوان "انسان شناسی شهری بازنمایی هویت شهر تهران در سینمای مستند معاصر" را دفاع نموده است.


    مقطع تحصیلی
    کارشناسی ارشد
    محل دفاع
    کتابخانه دانشکده علوم اجتماعی شماره ثبت: 5014 رس;کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 79999;کتابخانه دانشکده علوم اجتماعی شماره ثبت: 5014 رس;کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 79999
    تاریخ دفاع
    ۰۲ اسفند ۱۳۹۳
    دانشجو
    زهرا ملوکی
    استاد راهنما
    ناصر فکوهی

    پژوهش حاضر تلاشی است در جهت بررسی چگونگی بازنمایی هویت شهر تهران در سینمای مستند معاصر ایران، که در سال های اخیر شهر را به مثابه کالبدی زنده موضوع کار خود قرار داده است. تهران به عنوان شهری که همواره از سوی متفکرین و مسئولان برنامه‌ریزی شهری به "بی‌هویتی" متهم شده است؛ در این پژوهش از طریق تحلیل محتوای سه مرحله‌ای 22 مستند معاصر، به عنوان پهنه‌ای با "هویتی سیال" در نظر گرفته شده است که شناسایی آن، منوط به درکی متفاوت نسبت به مفهوم هویت است. به همین دلیل در پاسخ به چیستی هویت این کلانشهر پیچیده، آرای متفکرین مختلفی که شهر را از نظرگاه کالبد مادی و نیز فرهنگ آن، بررسی کرده‌اند، به کار گرفته شد تا نتایج به دست آمده از طریق یک تحلیل زمینه‌ای با استفاده از آن‌ها جرح و تعدیل شود. در نهایت برای شناسایی هویت پایتخت، پس از تشخیص سه مؤلفه‌ی اصلی برای هویت شهر تهران (محیط طبیعی، محیط مصنوع و محیط انسانی) مصادیق، مقوله‌ها و مفاهیم به دست آمده از طریق روش تحلیل محتوای کیفی در کنار رابطه‌ی میان کالبد مادی و فرهنگ کنشگران شهر، قرار گرفت و به این نتیجه انجامید که کنشگران بر اساس "تصور" و "تجربه"ی خود از شهر تهران در مستندهای بررسی شده به سه گروه عمده‌ی "خرده‌فرهنگ‌های بیان شهری"، "گذشته‌گرایان" و نیز "مهاجران" قابل تقسیم‌اند. دو گروه اول، نسبت به شهر نوعی احساس "نابرخورداری و نارضایتی" دارند. گروه نخست که با کنش‌های مقاومتی خود، نظم مسلط را به چالش می‌کشند و گروه دوم که به علت نارضایتی خود از تهران امروز، به آن هویتی منفی نسبت داده و با توسل جستن به نوستالژی و ارجاع به گذشته‌ی خوب تهران، نسبت به شهر، موقعیتی منفعل اتخاذ کرده‌اند. علاوه بر این دو، گروه متکثر "مهاجران" قرار دارند که با نوعی احساس خوشبینی پیشینی نسبت به تهران و مقایسه‌ی پایتخت با شهرستان (مبدأ مهاجرت) هویت آن را با قابلیت‌های "مقصد بودگی"در قالبی مثبت‌تر ارزیابی می‌کنند.
    Abstract
    In this article, I tried to study the quality of representation of Tehran`s identity in Iran contemporary documentary, which has showed this city as a living existence in its works. Tehran that has been accused of lack of identity, is considered as an area with a fluid identity in this article by a three-stage content analysis of 22 contemporary documentaries. I should add that understanding the subject is based on a different understanding of the concept of “identity”. In order to find an answer to “what the identity of this large complex metropolis is”, and to adjust my results from a granted theory research, I used opinions of several researchers who have studied this city physical aspects as well as its culture. In the end, to recognize this city’s identity, after distinction of the main component for Tehran identity, (The natural environment, the built environment and the human environment), Examples, Categories and Concepts which were resulted by qualitative content analysis, are put next to the connection between physical existence and cultural actors, and I`ve come to this conclusion that actors can be divided to 3 categories based on their views and experiences of Tehran in the reviewed documentaries: “Urban statement” sub-cultures, Past-oriented people and Immigrants. The first two groups of people feel kind of unsatisfied and portionless toward the city. The first group challenges the predominant regulations by resisting actions. And the second group relates a negative identity to Tehran because of its dissatisfaction toward the current city and has adopted a passive state by appealing to nostalgias and thinking back to the good times of Tehran. In addition to these two, there is the diverse group of immigrants that evaluates Tehran identity in a positive way due to their prior optimism of Tehran and comparing it with their own city and Tehran’s capabilities to be the destination. Keywords: Urban anthropology, Representation, Tehran identity, Resistance, Urban documentary, Nostalgia, Right to the city