عنوان پایان‌نامه
مرغابی وحشی اثر ایبسن و مرغ دریایی اثر چخوف،تراژدی کلاسیک از منظری مدرن
- رشته تحصیلی
- زبان وادبیات انگلیسی
- مقطع تحصیلی
- کارشناسی ارشد
- محل دفاع
- کتابخانه دانشکده زبانها و ادبیات خارجی شماره ثبت: 2/1218;کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 38936
- تاریخ دفاع
- ۲۸ خرداد ۱۳۸۷
- دانشجو
- مهسا مرادپور
- استاد راهنما
- مریم سلطان شهدتاج بیاد
- چکیده
- تراژدی که از چالش برانگیزترین ژانرهای ادبی به شمار می رود همواره توجه کسانی را که در ÷ی درک بهتر خویش و دنیای اطرافشان بوده اند به خود جلب کرده است. قرنها پس از زایش تراژدی در یونان باستان، همواره بزرگترین نمایشنامه نویسان مغرب زمین می کوشیدند تا حس خود را نسبت به جنبه های تراژیک زندگی در قالب آثاری ماندگار بیان کنند. اما با از بین رفتن تدریجی زمینه های لازم برای خلق تراژدی این صورت هنری در اواخر قرن هفدهم چنان رو به زوال رفت که بسیاری از صاحبنظران عرصه هنر ادعا کردند که تراژدی در شکل نمایشی به گذشته تعلق دارد. در زمانیکه دیدگاه های حاکم، بر تضاد روحیه مدرن با تفکر تراژیک تاکید داشتند، هنریک ایبسن و آنتوان چخوف در اواخر قرن نوزدهم توانستند آثار تراژیک قابل توجهی خلق کنند. اثر حاضر تلشی است در جهت نشان دادن چگونگی خلق این آثار که تراژدی انسان مدرن را به خوبی به تصویر می کشند. به این منظور دو اثر مرغابی وحشی و مرغ دریایی انتخاب شده اند: دو اثری که دربردارنده صورتها و مفاهیم تراژیک نو هستند. همچنین اثر حاضر نگاهی به تراژدی یونان دارد تا دریابد مفهوم تراژدی در دوران ایبسن و چخوف تا چه اندازه از دید تراژیک در عصر باستان فاصله گرفته است.
- Abstract
- Tragedy, as one of the most challenging of all literary genres, has always attracted the attention of those who aspire towards a more comprehensive awareness of themselves and the world in which they live. After its birth in the ancient Greece many of the great dramatists of the following ages tried to represent their tragic sense of life in the form of enduring tragic works of art. Due to the gradual loss of the context and concepts which were regarded as the prerequisite of creation of tragedy; however, tragedy began to decline in the late 17th century to the extent that many tragic scholars claimed that tragedy as a dramatic genre belonged to the past. Its revival lasts until the late 19th century when two great modern dramatists, Henrik Ibsen and Anton Chekhov, could demonstrate that tragedy can be created in the modern world provided that writers have the ability to adjust their tragic visions with the spirit of their age. This thesis is an attempt to show how Ibsen and Chekhov could create plays which can be read as significant tragic works despite the contemporary ideas suggest tragedy is essentially in contrast with modern man's beliefs and way of thought. Two plays by these authors, The Wild Duck and The Seagull, have been chosen for this purpose. They are examined as tragic plays which present new tragic forms and concepts and reflect the tragedy of man in the modern world. The present work would also offer a brief glance at Greek tragedy to find out to what extent the concept of tragedy has changed since ancient times.
