عنوان پایان‌نامه
آتول فوگارد بر سر دو راهی نژاد در پیوند خونی و ارباب هرولد ... و پسران
- رشته تحصیلی
- زبان وادبیات انگلیسی
- مقطع تحصیلی
- کارشناسی ارشد
- محل دفاع
- کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 43621;کتابخانه دانشکده زبانها و ادبیات خارجی شماره ثبت: 1361/2
- تاریخ دفاع
- ۱۴ بهمن ۱۳۸۸
- دانشجو
- عاطفه اکبری شهمیرزادی
- استاد راهنما
- سیدمحمد مرندی
- چکیده
- چکیده صحبت درباره ی آفریقای جنوبی بدونِ مطرح کردنِ موضوع آپارتاید امکان پذیر نیست. نویسندگانِ زیادی کوشیده اند ظلم بی حد و حصر قوانین آپارتاید و ترویج روشمند تبعیض نژادی قانونی از طریق این قوانین را به تصویر بکشند. یکی از این نویسندگان آتول فوگارد، نمایشنامه نویسِ اهل آفریقای جنوبی است. وی از طریق نمایشنامه هایش، بیانیه های قدرتمندی علیه دولت آفریقای جنوبی و رفتار بی شرمانه¬ی این دولت با سیاه پوستان صادر می¬کند. با این وجود، نباید این مسئله¬ی مهم را نادیده گرفت که فوگارد سفید پوست است. در این پایان نامه تلاش شده است مشکلاتی که این مسئله در نویسندگی برای فوگارد به وجود می آورد، با مطالعه ی دو نمایشنامه ی وی از دو دوره ی مختلف بررسی شود. مادر او آفریکانر و پدرش یک ایرلندیِ انگلیسی تبار بود، که منجر به پیدایش احساس گناه در فوگارد نسبت به سیاه پوستان شد و وی اذعان می دارد که مثالِ یک لیبرال سفید پوست ناتوان است. در نمایشنامه های اولیه اش، او صرفاً سیاه پوستان را در رنج و عذابی که گریبان گیرشان است نمایش می دهد؛ بحران های هویتی ایشان را افشا کرده، و تلاش هایشان برای حل این بحران ها را به تصویر می کشد. این مرحله ی اولِ نمایشنامه های فوگارد است: مرحله ی اعتراض. اما نمایشنامه های بعدی وی مقارن هستند با جنبش بیداری سیاه (Black Consciousness movement) و سفید پوستان لیبرال که رویکرد مقاومت بدون خشونت را تبلیغ می کردند از صحنه گفتمان سیاسی کشور به طور کامل کنار گذاشته شدند. در این مرحله فوگارد شخصیت آفریکانر سفیدپوست را وارد نمایشنامه های خود می کند که مرحله ی دوم نمایشنامه های وی می باشد: مرحله ی اعتذار. نمایشنامه ی پیوند خونی به عنوان نمونه ای از نمایشنامه های دوره ی اول وی بررسی می شود و ارباب هرولد ... و پسران، که تقریباً حکم زندگی نامه ی فوگارد را دارد، به عنوان نمونه ای از دوره ی دوم. دوراهی ای که فوگارد بر سرِ آن قرار می گیرد، به عنوانِ یک آفریکانر لیبرال سفیدپوست که به کمک سیاه پوستان در مبارزاتشان علیه نژادپرستی شتافته است، در پرتو این دو نمایشنامه مطالعه می شود. مفاهیم مکتب سیاهوارگی (Negritude) که آثار فوگارد را تحت تاثیر قرار داده اند از یک سو، و نظریه های سیاسی سفیدپوستان لیبرال از سوی دیگر، باید بررسی و روشن شوند. در انتها تلاش های فوگارد برای برقراری آشتی بررسی می شوند.
- Abstract
- One cannot speak of South Africa without speaking of apartheid. Many writers have attempted to portray the utter inhumanity of apartheid laws and their systematic spread of legalized racial discrimination. One such writer is the South African dramatist, Athol Fugard. Through his plays, he presents powerful statements against the South African government and its inconceivable treatment of blacks. Nevertheless, one must not disregard a most important fact: Athol Fugard is white. Born to an Afrikaner mother and an Anglo-Irish father, a sense of guilt towards black people constantly accompanies him as he claims to be the example of a white impotent liberal. In his earlier plays, he merely depicts the blacks in their destitution and pain, exposes their identity crises and demonstrates how they attempt to solve their crises and survive. This is his first stage of anti-apartheid plays, the stage of protest. His later plays, however, are concurrent with the Black Consciousness movement and the exclusion of white liberals with their approach of non-violent resistance, from the political discourse dominant in South Africa at the time. Here the white Afrikaner is added to his characters as Fugard enters the second stage of his plays; the apology. Blood Knot will be studied as a key example of his first stage of anti-apartheid plays and ‘Master Harold’...and the boys, his most auto-biographical work, will be studied as an example of the second stage. The dilemma he faces as a liberal Afrikaner joining the blacks in their struggle against the South African government will be analyzed in light of these two plays. Concepts of the Negritude movement which dominate Fugard’s works on the one hand and political theories of the white liberal on the other must be primarily studied and explained. Finally, Fugard’s attempts at realizing reconciliation will be investigated.
