عنوان پایان‌نامه
نقد فن شاعری تا پایان قرن ۹
- رشته تحصیلی
- زبان و ادبیات فارسی
- مقطع تحصیلی
- کارشناسی ارشد
- محل دفاع
- کتابخانه دانشکده ادبیات و علوم انسانی شماره ثبت: 1638;کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 54167
- تاریخ دفاع
- ۰۱ اسفند ۱۳۹۰
- دانشجو
- علی کیانی فلاورجانی
- استاد راهنما
- شهرام آزادیان
- چکیده
- با وجود شیفتگیهایی که بیشتر مردم و ادبا نسبت به شعر داشتند، در گذشت? ادبی ایران نگرش به شعر و شاعری همواره مثبت نبوده است و بوده‌اند کسانی که بی‌توجه به چیرگیِ شعر در فضای ادبی، شعر را هم با معیارهای منطقی و اخلاقی و اجتماعی نقد و بررسی و گاه به آن اعتراض می‌کرده‌اند. گاه ناقد به کلیت شعر اعتراض می‌کند و بر آن است که به طور کلی نباید شعری گفته شود. گاهی اعتراض، متوجهِ درونمایه‌های شعر است. در این باره، درونمایه‌های غیراخلاقی، غیردینی و ضداجتماعی مورد اعتراض طبقات مختلف مردم –اخلاق‌گرایان، فقیهان، صوفیان و حتی خود شاعران- قرار گرفته‌است. گاهی اعتراض لفظ و ساختار شعر را در بر گرفته‌است. این اعتراض که بیشتر در قلمرو نقد ادبی می‌گنجد بیشتر در میان خود شاعران یا ناقدان ادبی رواج داشته است. و بالاخره این که گاهی به جایگاه و شخصیت شاعران اعتراض می‌شده است. شخصیتِ احساساتی، دروغ‌زن، بی‌کاربرد و گداصفت شاعر از سوی اهل دین، ادیبان، فلاسفه، اهل سیاست و نیز خود شاعران، مورد نقد و اعتراض قرار گرفته است. برخی از معترضان اصلی عبارتند از: پیامبر اسلام، مهدی خلیف? عباسی، ابوالعلاء معری، مسکویه، محمد غزالی، خواجه نصیر طوسی، سنایی، انوری، مولوی و آخرین معترضِ نه سد? نخست یعنی جامی. در این پایان نامه موارد اعتراض تا سد? نهم جمع آوری شده و با در نظر داشتن سیر تاریخی، مورد بررسی قرار گرفته است. کلیدواژه‌ها: نقد، اعتراض، لفظ، درونمایه، غیر دینی، غیر اخلاقی، ضد دینی، شخصیت شاعر
- Abstract
- Although Iranians were mostly infatuated with poetry, we can address in Persian literature past, some people and men of letters who were not abashed at poetry and criticized it, regardless to the dominance and power of poetry. The critic sometimes disapproves the entirety and concept of poetry and holds that the poetry should not be written. Sometimes the contents of poetry is criticized; non-islamic , immoral and anti-social contents were disapproved specially by moralists, the jurists, sufis and even the poets themselves. Structure of poem is sometimes criticized; this kind of disapproval is related often to literary criticism and is mostly done by the poets and literary critics. And finally place and personality of the poet is the subject of disapprovals and critiques; sentimental, panegyrist, liar, beggar and useless personality of poets was mostly criticized by men of letters, philosophers, politicians and even the poets themselves. Some main critics are: prophet of islam, Mehdi the abbasid caliphate, Abu'l ala ma'ari, Meskveyh, Mohammad ghazali, Khaje Nasir'e Tusi, Sana'i, Anvari, Molavi, and lastly Abdo'rahman'e Jami in 9th century. In this thesis, the cases of disagreeing with poetry are reviewed and arranged historically. Key words: critique, dominance of poetry, non-islamic , immoral, anti-social, content, Structure, personality of the poet
