عنوان پایان‌نامه
دوست داشته شدن توسط امپریوم: خوانشی پسا استعمارگرایانه از عطر سنبل، عطر کاج و خندیدن بدون لهجه آثار فیروزه جزایری دوما
- رشته تحصیلی
- زبان وادبیات انگلیسی
- مقطع تحصیلی
- کارشناسی ارشد
- محل دفاع
- کتابخانه دانشکده زبانها و ادبیات خارجی شماره ثبت: 1700/2;کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 61150
- تاریخ دفاع
- ۱۹ آبان ۱۳۹۲
- دانشجو
- محمدسیاف جلالی زاده
- استاد راهنما
- زهره رامین
- چکیده
- یکی از موضوعات مورد بحث مهم در آمریکای پس از حوادث تروریستی 11 سپتامبر چهره ترسیم شده از مردم خاورمیانه و بهبود آن است. نویسندگانی مانند خالد حسینی در آثار خود سعی در بهبود این تصویر ناخوشایند و ترسیم چهره ای انسانی از ساکنان این منطقه جغرافیایی کرده اند. استراتژی اصلی این گونه آثار که رویکردی پسااستعماری را مد نظر خود قرار داده اند، نشان دادن تصویری تراژیک از شرایط زندگی این مردم و هویت فرهنگی آنان است. سوالی که مطرح می شود این است که آیا لحنی غیر تراژیک در این گونه داستان ها می تواند به همان اندازه در ترمیم این تصویر موفق باشد؟ آثار فیروزه جزایری دوما موفق شده اند تا با لحنی بامزه و نه چندان جدی تصویر آسیب دیده ایرانیان در نزد آمریکایی ها و ساکنین دیگر کشورهای غربی بهبود بخشند. او در آثار خود (عطر سنبل، عطر کاج و خندیدن بدون لهجه) به قسمتی از مشکلات ایرانی آمریکایی ها، هویت پسااستعماری آنان و همین طور پروسه هایبرید شدن یک فرد مهاجر اشاره می کند. در این پایان نامه و با استفاده از آرای نظری هومی بابا من باب مسئله مهاجرت نگاهی پسااستعماری به آثار این نویسنده شده است. آرا و افکار چند تن از جامعه شناسان مهم دنیا مانند هال و پیلر نیزدر قسمت های مختلف پایان نامه مورد استفاده قرار گرفته است. واژگان کلیدی: هویت پسااستعماری، هویت فرهنگی، هایبریدیتی، حوادث تروریستی 11 سپتامبر
- Abstract
- One of the intercultural issues at stake in post 9/11 United States of America concerns the reconstruction of already demonized identities of Arabs and Middle-eastern cultures. Works by such writers as Khalid Hosseini had as their primary purpose humanizing the Middle Eastern subjects. The major strategy of such so-called postcolonial works resides in their rendering a tragic or serious image of Middle Easterners in order to bring the Western (American) audience into sympathizing with the Middle Eastern ethnicities. Here a question may arise as to the strategic effectively of another non-serious representation of the Middle Easterners. In other words could it be the case that a fundamentally humorous (not derogatory) depiction might contribute to easing such cultural tensions? In this regard Firoozeh Jazayeri Dumas’ works stand out as critically acclaimed and successful works familiarizing the American audience with the more humane, likeable, sweet and funny aspects of the Iranian culture. By mainly drawing on postcolonial and cultural theories of identity, the current thesis will be investigating the postcolonial efficacy of Dumas’ works; in other words to evaluate the degree to which her works have been able to demystify the exotic demonized and terrorist identities of specifically Iranians. The other important purpose of this thesis is to explore the already-hybridized self and psyche of Firoozeh as an Iranian American. The theoretical framework of the thesis includes works by Homi K.Bhabha, Edward Saied, and eminent cultural theorists such as Hall and Piller. The concept discussed and developed hitherto will be applied on Dumas’ Funny in Farsi and Laughing without n Accent. Key Words: Postcolonial Identity, Demonization, cultural identity, hybridity, post 9/11 period
