عنوان پایان‌نامه
چندزبانی، پیوستار زمان-مکانی و نامنتهایی: خوانشی باختینی از دو نمایشنامه منتخب یوجین اونیل
- رشته تحصیلی
- زبان وادبیات انگلیسی
- مقطع تحصیلی
- کارشناسی ارشد
- محل دفاع
- کتابخانه دانشکده زبانها و ادبیات خارجی شماره ثبت: 2/1747;کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 64053
- تاریخ دفاع
- ۳۱ شهریور ۱۳۹۲
- دانشجو
- محمدرضا حسن زاده جوانیان
- استاد راهنما
- زهره رامین
- چکیده
- محبوبیت فعلی باختین که مرهون بازاکتشاف نوشته‌های او می‌باشد، منجر به پدید آمدن دسته‌ی وسیعی از عقاید و رویکردها شده که در آنها نظرات باختین به عنوان چارچوبی برجسته و بدیع برای پژوهش و تحقیق استفاده شده است. "کارناوال‌گرایی"، "پیوستار زمان-مکانی"، "چندآوایی"، "چندزبانی" و "نامنتهایی" در کنار یکدیگر بدنه‌ای باارزش را در کار باختین ایجاد کرده‌اند که منطق مکالمه‌ای نامیده می‌شود. هر چند بیشتر نظریات باختین در گونه‌ی رمان مورد استفاده قرار گرفته‌اند، اما به نظر می‌رسد که دنیای نمایش بستر ایده‌آل‌تری برای به کار بردن آنها می‌باشد. گونه‌ی نمایش با پتانسیلی که برای مکالمه دارد و اینکه شخصیت‌ها همزمان می‌توانند شنونده و گوینده باشند، فرصت‌های جدیدی را برای کاربردی کردن عقاید باختین در خود جای داده است. مطالعه‌ی حاضر بر آن است تا این منتقد اروپای شرقی را به دنیای نمایشنامه‌ی امریکا و به طور اخص یوجین اونیل بیاورد و از منظر پیوستار زمان-مکانی، چندزبانی و نامنتهایی دو نمایشنامه‌ی تحسین‌شده‌ی مرد یخی می‌آید و گوریل پشمالو را مورد نقد و بررسی قرار دهد. در این رهگذر، مفاهیمی کلیدی همچون زمان و مکان، هبستگی آنها، نامنتهایی و ایجاد دموکراسی برای شخصیت‌ها در این دو نمایشنامه مورد توجه قرار خواهند گرفت. واژگان کلیدی: میخائیل باختین، پیوستار زمان-مکانی، چندزبانی، نامنتهایی، یوجین اونیل
- Abstract
- The current popularity enjoyed by the "rediscovery" of Bakhtin's writing has led to an ever-growing array of ideas and approaches in which Bakhtin is shown to provide a novel and outstanding framework of study. "Carnivalesque", "chronotope", "polyphony", "heteroglossia", and "unfinalizability" all form the valuable corpus of Bakhtin's thought which is commonly referred to as "dialogism". Albeit most Bakhtin's ideas are drawn into the study of novel, it seems that not the novel, but drama is, in its certain incarnations, the ideal genre to articulate the vision of Bakhtin's world. Drama genre with all its potentialities for dialogue, being a listener and speaker at the same time and the opportunity that every character is bestowed with to be heard is the immaculate medium for shedding new light on the ideas of Bakhtin. This sketch suggests some of the motivations behind the current study that aims to approximate the two worlds of East Europe and North America concentrating on achievements of the Russian critic Mikhail Bakhtin and the American playwright Eugene O'Neill. Central to this research, to be specific, is to investigate two of the much-acclaimed plays by O'Neill The Hairy Ape (1922) and The Iceman Cometh (1939) through the lens of Bakhtin's chronotope, heteroglossia, and unfinalizability and get to the underlying concepts of time, place, their interdependency, openness, and democracy in the aforementioned plays.
