در جستجوی هویت: رویکردی اکولوژیکی به تون قدیمی ماوری و سه رمان معاصر
- رشته تحصیلی
- زبان وادبیات انگلیسی
- مقطع تحصیلی
- کارشناسی ارشد
- محل دفاع
- کتابخانه دانشکده زبانها و ادبیات خارجی شماره ثبت: 1706/2;کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 61289
- تاریخ دفاع
- ۳۱ شهریور ۱۳۹۲
- دانشجو
- شیما بی همتا
- استاد راهنما
- سیدمحمد مرندی
- چکیده
- یکی از مسائل حائز اهمیت دنیای امروز، بحران محیط زیست می باشد. سرعت پیشروی این جریان هیچ مژده ای از بهبود نداده، بلکه منادی پایانی آخرالزمانی می باشد. گرایشی ضروری برای خلق هشیاری زیست محیطی، نقد اکولوژیکی است. جنبه ای از نقد اکولوژی به بررسی رابطه بین مردم بومی و طبیعت می پردازد. برای جوامع بومی، طبیعت نقشی کلیدی در تحکیم هویتشان دارد. طبیعت بر اساس جهان بینی غربی به صورت کالا تعریف شده که مستلزم بهره برداری است. پروژه ی استعمار براساس این هژمونی تسلط طراحی شده بود واین اتفاقی است که برای ماوری ها، بومیان زلاند نو، با ورود پاکی ها رخ داد. نادیده گرفتن رابطه ی متقابل با طبیعت از سوی پاکی ها باعث استعمار مردم، زمین و از هم گسیختن هویتی یکپارچه گشت. پیش از عصر رویارویی، متون قدیمی ماوری بیانگر رابطه ی نزدیکی با طبعت بوده، از آنجایی که طبیعت در زیرساخت متون پایه ریزی شده است. شکوفایی هنری، فرهنگی و سیاسی ماوری که در دهه 1970 آغاز شد، از آن موقع تاکنون به نام رنسانس ماوری شهرت یافته است، که درطول این دوره پیدایش رمان نویسان ماوری همانند ویتی ایهی مرا، پاتریشا گریس و کری هولم را شاهد هستیم. پیدایش اثرات این نویسندگان مبشر تغییری قابل ملاحظه در سنن ادبی زلاند نو بود، که سعی بر براندازی تز بنیانی اروپایی محور را داشتند و از متون قدیمی در رمان ها برای بازگشت به سبک ورسومات ماوری بهره جستند. در این پایان نامه، اهمیت نقد اکولوژیکی در متون قدیمی ماوری نشان داده شده و تخریب محیط زیست و فروپاشی هویت یکپارچه افراد در نتیجه ی استعار در رمان های نهنگ سوار، پوتیکی، و افرد استخوانی بررسی خواهد شد. کلمات کلیدی: نقد اکولوژی، سلطه، پاکی ها، رنسانس ماوری، استعمار
- Abstract
- What has become a pressing issue in today’s world is the environmental crisis. The speed at which it is moving will bring no promise of healing but an apocalyptic end. A discipline beneficial to creating environmental awareness is Ecocriticism. One aspect of Ecocriticism is the study of the relation of indigenous people to nature. For indigenous communities, nature is a key element in consolidating their identities. Based on Western conceptualization, nature is represented in terms of commodity which requires utilization. This hegemony of domination is what the colonial project was based on and what happened to the Maoris with the arrival of the Pakeha. The Pakeha’s disregard for a reciprocal relationship with nature resulted in the exploitation of people, land and the fragmentation of a solid identity. Before the pre-contact era, Maori traditional narratives exemplified a close communion with nature as nature had been weaved into the fabric of the texts. In the 1970s, a Maori renaissance occurred in artistic, cultural and political levels during which Maori Novelists such as Witi Ihimaera, Patricia Grace, and Keri Hulme emerged who tried to subvert the Eurocentric worldview and used traditional narratives in the novels as a call to a return to Maori tradition and lifestyle. In this thesis, the Ecocritical significance of Maori traditional narratives will be demonstrated and the environmental degradation and fragmented identity of individuals as a result of colonization, delineated in The Whale rider, Potiki, and The Bone People, will be scrutinized. Keywords: Ecocriticism, Domination, Pakeha, Maori Renaissance, colonization