عنوان پایان‌نامه
رابطه نظریه و عمل به عنوان مبنای کار روشنفکری : بررسی موردی ناصر خسرو
- رشته تحصیلی
- علوم سیاسی
- مقطع تحصیلی
- کارشناسی ارشد
- محل دفاع
- کتابخانه دانشکده حقوق و علوم سیاسی شماره ثبت: LP3436;کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 61944
- تاریخ دفاع
- ۲۵ شهریور ۱۳۹۲
- دانشجو
- علی تدین موغاری
- استاد راهنما
- جهانگیر معینی علمداری
- چکیده
- نظریه و عمل در اندیشه ارسطو به معنای دو قسم از فعالیت‌های بشری است. نظریه تلاش انسان است برای معرفت به حقایق جاویدان و عمل فعالیت انسان است در ارتباط با انسان‌های دیگر. ارسطو این دو حوزه را از یکدیگر مستقل و برای هر یک دانشی تعریف می‌کند. این تمایز ارسطویی از سوی متفکران مختلف معانی مختلف به خود می‌گیرد. در چارچوب رابطه نظریه و عمل است که امکان دانش سیاسی فراهم می‌شود. آنچه در سیاست کلاسیک اهمیت دارد استقلال حوزه عمل، از حوزه نظریه است که این نکته، از طریق تاریخی شدن دانش عملی ممکن می‌شود. بنابراین می‌توان گفت که تاریخی بودن دانش عملی، متغیر میانجی‌ای است که نحوه ارتباط متغیر مستقل، یعنی «رابطه نظریه و عمل»، و متغیر وابسته یعنی «امکان اندیشیدن سیاسی» را تعیین می‌کند. اهمیت این عامل در تعادلی است که میان نظریه و عمل برقرار می‌کند و همچنین حفظ استقلال حوزه عمل و دانشی که به این حوزه مرتبط است. در موردی همچون ناصر خسرو، نوع نگرش او به تاریخ، باعث سیطره نظریه بر عمل و امتناع اندیشیدن سیاسی می‌شود.
- Abstract
- ندارد
