عنوان پایاننامه
ویتگنشتاین و گذار از تقلیل گرایی در سیاست
- رشته تحصیلی
- علوم سیاسی
- مقطع تحصیلی
- کارشناسی ارشد
- محل دفاع
- کتابخانه دانشکده حقوق و علوم سیاسی شماره ثبت: LP3372;کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 61673
- تاریخ دفاع
- ۱۲ شهریور ۱۳۹۲
- دانشجو
- محسن جمشیدی
- استاد راهنما
- جهانگیر معینی علمداری
- چکیده
- محور این پژوهش بررسی تقلیل گرایی در سیاست می باشد. تقلیل گرایی به زبان سادهیعنی کاهش و فروکاست علت های متکثر دخیل در پدیداری یک پدیده به یک علت واحده. بر این اساس پس از توصیف و ردیابی تقلیل گرایی و انواع گوناگون آن در سیاست و سایر علوم انسانی به راه های گذار از آن و نیز چگونگی پیدایی خود تقلیل گرایی به مثابه یک شیوه ی تفکر پرداخته می شود. بنابرایناز فلسفه ی متاخر ویتگنشتاین به عنوان یک نظام فلسفی که هم به ارائه ی تصویری تبدیل به جای تقلیل گرایی پرداخته و هم چگونگی ظهور تفکر تقلیل گرا را توصیف می کند مراجعه می شود. در ادامه ی بحث و جهت عمق بخشیدن به بررسی تقلیل گرایی از نیچه برای به کارگیری توصیفی دیگر از پیدایش تقلیل گرایی و از اکشات برای بررسی ظهور و گذار از تقلیل گرایی در سیاست استفاده می شود. در نهایت نیز نتیجه ی نهایی پژوهش ارائه ی تصویری دیگر گون از علوم انسانی و توصیف این علوم به مثابه یک گفت و گوی فرهنگی خواهد بود.
- Abstract
- The basis of this thesis is examining the role of Reductionism in politics. Reductionism means “decrease in abundant causes which affect the phenomena’s being into single cause.” Thus, we examine the ways in which we can go beyond reductionism and its emersion as a method for thinking too, after description and understand reductionism and its various types in politics and other aspects of social science. We refer to recent Wittgenstein’s theory as a philosophical system which represent an alternative to reductionism and descript the emersion of reductionist thinking both. Also, we refer to Nietzsche for using another description of reductionism emersion, and Oakeshott for examining the emersion and rebuttal of reductionism in politics for giving depth to the examining reductionism. At last,we represent a different picture of social science and description of it as a cultural discourse.