عنوان پایان‌نامه
بررسی نحوی بند علت و چرا در زبان فارسی
- رشته تحصیلی
- زبانشناسی همگانی
- مقطع تحصیلی
- کارشناسی ارشد
- محل دفاع
- کتابخانه دانشکده ادبیات و علوم انسانی شماره ثبت: 1935;کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 59036
- تاریخ دفاع
- ۲۳ شهریور ۱۳۹۲
- دانشجو
- محبوبه نادری
- استاد راهنما
- علی درزی
- چکیده
- پایان‌نامه حاضر به مطالعه و بررسی بند علت و پرسشواژه «چرا» در زبان فارسی معیار بر اساس نحو کمینه‌گرا می‌پردازد. در این پایان‌نامه هدف آن است تا ابتدا به این مهم بپردازیم که ترتیب خطی عناصر زبانی در زبان فارسی به چه صورت است. بسیاری از زبان‌شناسان ایرانی سعی کرده‌اند تا به دلایل مختلف از بین دو ترتیب خطی فاعل- مفعول- فعل و فاعل- فعل- مفعول یکی را برای زبان فارسی انتخاب کنند. این پژوهش با ارائه چندین شاهد به پیروی از آن دسته از زبان‌شناسانی در آمده است که زبان فارسی را فعل‌پایان دانسته‌اند. در فصل سوم این پایان‌نامه، پس از معرفی این دو دیدگاه نسبت به ترتیب خطی عناصر در زبان فارسی، شواهدی در حمایت از ترتیب خطی فاعل- مفعول- فعل برای زبان فارسی ارائه شده است که نشان می‌دهد این ترتیب بنیادی زبان فارسی معیار است و هسته فعلی در این زبان هسته‌پایان است. در ادامه بند علت معرفی شده است که جایگاه آن از یک طرف به دلیل هسته‌پایان بودن فعل در زبان فارسی قبل از فعل در نظر گرفته شده و از طرف دیگر به دلیل این که یک افزوده است به سمت راست گروه فعلی کوچک متصل شده است. انتخاب جایگاه گروه فعلی کوچک برای اتصال بند علت خود نیز نیازمند شواهدی است که به کمک قیدهای درون جمله و همچنین اصول نظریه مرجع‌گزینی مشخص می‌شود. بررسی ساختار درونی بند علت خود از دیگر اهداف این پژوهش است که نگارنده را بر آن داشته است تا گروه علت (ReasonP) را برای آن در نظر بگیرد که بتوان بدین وسیله مفهوم علت را بهتر نشان دهد. عنوان این پژوهش بند علت را در کنار پرسشواژه «چرا» قرار داده است تا ارتباط آن‌ها را بهتر نشان دهد. با تعیین جایگاه بند علت در واقع جایگاه تولید پرسشواژه «چرا» مشخص می‌شود. اما لازم است تا جایگاه فرود آن در صورت حرکت نیز تعیین شود که خواهید دید به کمک استدلال‌هایی از همتای پرسشواژه «چرا» در زبان‌های مختلف و ترتیب آن نسبت به عناصر مختلف زبانی درون جملات پرسشی، این جایگاه تعیین می‌شود. در ادامه مشاهده خواهید کرد که «چرا» جایگاه فرافکن گروه استفهام (IntP) را به خود اختصاص می‌دهد که این جایگاه به پیروی از ریتزی (1999) برای پرسشواژه «چرا» در زبان ایتالیایی و شلونسکی و سوئر (2011) برای همین پرسشواژه در زبان‌های رومانیایی، ایتالیایی و انگلیسی در نظر گرفته شده است. در نهایت جابه‌جایی پرسشواژه «چرا» را از فرافکن گروه علت (جایگاه بند علت) به فرافکن گروه استفهام (IntP) خواهید دید.
- Abstract
- The present study analyses the causal clause and the Wh-word «chera» (why) in Persian within the Minimalist framework. The primary goal of the present research is to determine the word order of the Persian language. Many Iranian linguists attempted to select one of the probable word order for Persian from among SVO and SOV for various reasons. In chapter 3 of this thesis I introduce different hypotheses on the word order in Persian and argue in support of the SOV order. Therefore, verbs in this language are all taken to be head final. Then, it is argued that causal clauses left adjoined to vP as adjuncts. The arguments are constructed on evidence from the position of adverbs and from the principles of Binding Theory. The secondary goal of this research is to illuminate the internal structure of the causal clause. I propose a projection called ReasonP in order to illustrate the concept of reason better. As the title of this study suggests, it also attempts to clarify the relation between the causal clause and the Wh-word «chera». In fact determining the position of the causal clause helps to show where «chera» is merged, however it is still needed to specify its landing site upon movement. In chapter 4, some arguments are presented about the counterpart of «chera» in other languages and the order of different elements accompanied by «chera» in interrogative sentences in order to determine the landing site of «chera». Finally, I conclude that «chera» occupies the specifier of the projection IntP in Persian sentences.
