عنوان پایان‌نامه
پیوندخوردگی فرهنگی در رمان‌های رگتایم و پیشروی اثر ای.اِل داکتارو
- رشته تحصیلی
- زبان وادبیات انگلیسی
- مقطع تحصیلی
- کارشناسی ارشد
- محل دفاع
- کتابخانه دانشکده زبانها و ادبیات خارجی شماره ثبت: 2/2042;کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 78665;کتابخانه دانشکده زبانها و ادبیات خارجی شماره ثبت: 2/2042;کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 78665
- تاریخ دفاع
- ۰۹ بهمن ۱۳۹۵
- دانشجو
- طوبی سلیمانی موحد
- استاد راهنما
- زهره رامین
- چکیده
- ای. اِل داکتارو به عنوان نویسنده‌ی رمان‌هایی که فراداستان تاریخ نگارانه‌ی آمریکایی نام گرفته‌اند، همواره بر تخیلی بودن خودآگاهانه‌ی اسناد تاریخی تأکید داشته است. در رمان‌های رَگتایم و پیشروی که اغلب از آن‌ها بعنوان رمان‌های تاریخی یاد شده است، وقایع تاریخی و تخیلی در هم می‌آمیزند و شخصیت‌های تاریخی مهم در کنار شخصیت‌های خیالی حاشیه‌ای قرار می‌گیرند. هومی بابا در کتاب موقعیت فرهنگ سعی بر این مهم داشته است که قطبی سازی ساده‌ی دنیا به دوگانگی‌هایی چون خودی و دیگری، استعمارگر و مستعمره را زیر سوال ببرد. او عقیده دارد که استعمارگر به دلیل فقدان یک کلّیت منسجم و باثبات، هرگز نمی‌تواند به تنهایی فرهنگ را تعریف کند، زیرا استعمارگر همواره مجبور به رویارویی با همزادهای غیرخودی است که تصویر خودساخته ی او را به چالش می‌کشند و او را ناگزیر به توضیح خویشتن خویش می‌کنند. با تأکید بر نقش فعال مستعمره، هومی بابا در جستجوی نقاط متنی مشوشی است که در آن مستعمره مجالی برای ایستادگی در برابر قدرت استعمارگر می‌یابد. بابا با اهمیت دادن به فضای لیمینال یا بینابین –آنچه در مرز برخورد فرهنگ‌ها رخ می‌دهد- سعی بر ارجح شمردن فرهنگ پیوندخورده بر فرهنگ غالب دارد. نظر به اینکه رمان‌های یاد شده انباشته از شخصیت‌های به حاشیه رانده شده‌ای همچون مهاجران و سیاهپوستانی است که از طریق تقلید سعی بر وفق دادن خود با فرهنگ مستعمره را دارند، مطالعه‌ی حاضر به دنبال ارائه‌ی یک خوانش پسااستعماری از این رمان‌هاست. سوال اینجاست که آیا می‌توان ادعا کرد که ای. ال. داکتارو با بهره‌گیری از ژانر رمان تاریخی که همواره در جهت تحکیم قدرت کلان روایت‌ها و استعمارگران بوده است، سعی بر ایجاد فضایی داشته تا در آن به حاشیه رانده شده‌ها بتوانند با ارائه‌ی تاریخ سرکوب شده‌ی خویش، دربرابر قدرت بی چون و چرای استعمارگر بایستند؟ این فضای اختصاص داده شده به شخصیت‌های پایین رتبه را می‌توان همان "فضای سوم" بابا در نظر گرفت که از ویژگی‌های آن می‌توان به ابهام و تناقض اشاره کرد؛ فضایی که در آن تضادهایی همچون بالادست و فرودست، سیاهپوست و سفیدپوست در کنار هم قرار می‌گیرند، بی آن که یکدیگر را نقض کنند.
- Abstract
- As a practitioner of American historiographic metafiction, E.L Doctorow has emphasized the self-conscious fictionality of historical documents. His two novels Ragtime and The March are often labeled as historical novels in which historical and fictional events come together and influential historical personages interact with marginalized fictional characters. In his Location of Culture, Homi Bhabha has tried to undermine the simple polarization of the world into binaries like self and other or colonized and colonizer. According to Bhabha, the colonizer is not a stable and coherent totality and therefore cannot control the meaning of culture, since he is troubled by its doubles who challenge his self-image and force him to explain his own identity. By emphasizing the active agency of the colonized, he believes that there are moments of textual anxiety in which the colonized finds a space to resist the authority of the colonizer, and by giving privilege to liminality- what happens in-between cultures- Bhabha undermines the authentic culture in favor of a hybrid one. This thesis will explore the possibility of a postcolonial reading of the two mentioned novels, by considering the fact that they are crowded by marginalized characters like immigrants or black people who try to adopt and adapt to the colonized culture through mimicry. The question is whether it is possible to consider that under the semblance of historical fiction which previously was used to establish the hegemony of master narratives and the colonizer, E.L. Doctorow has opened a space for the marginalized to offer counter-knowledge and resist the totality of the colonizer? In this way the privileged place given to the inferior population can be regarded as a way to create what Bhabha calls the “third space of enunciation” which is characterized by ambivalence and contradiction, and in which the contraries –the privileged and the marginalized, black and white– stand side by side without opposing or negating each other. Key Words: Homi Bhabha, postcolonialism, hybridization, mimicry, the third space of enunciation
