عنوان پایان‌نامه
ماهیت حقوقی و شرایط وفای به عهد
- رشته تحصیلی
- حقوق خصوصی
- مقطع تحصیلی
- کارشناسی ارشد
- محل دفاع
- کتابخانه دانشکده حقوق و علوم سیاسی شماره ثبت: LP3198;کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 55888
- تاریخ دفاع
- ۲۱ تیر ۱۳۹۱
- دانشجو
- عزت اله حیدری
- استاد راهنما
- محمود کاظمی
- چکیده
- در مورد ماهیت حقوقی وفای به عهد بین حقوقدانان اختلاف نظر است. پذیرش هریک از نظریات می تواند تعیین کننده شرایط وفای به عهد نیز باشد .گروهی وفای به عهد را عقد دانسته اند. برخی آن رابه علت عدم تاثیر اراده مدیون در دریافت موضوع تعهد و به استناد مادهکه مقرر میدارد: «اگر صاحب حق از قبول آن امتناع کند متعهد به وسیله تصرف دادن آن به حاکم یا قائم مقام او بری میشود» وفای به عهد را ایقاع دانسته‌اند. برخی دیگر ایفای تعهد در مواردی که سبب تملیک یا انتقال حقی به متعهد له شود را ایقاع دانسته‌اند و معتقدند به اراده انشایی تادیه کننده نیاز دارد و در صورتی که ایفای تعهد در مواردی که سبب تملیک یا انتقال حقی به متعهد له نشود صرفا یک عمل قضایی است. به نظر می رسد در حقوق ایران وفای به عهد در زمره اعمال حقوقی قرار نمی گیرد، زیرا از یک سو قصد ایفاء، شرط صدق ایفاء نیست هرچند که غالبا ایفاء عملی است ارادی؛ از سوی دیگر ایفای دین از جانب غیر مدیون نیز جایز است، وداین نمی تواند از قبول حق خود امتناع کند و متعهد به وسیله تصرف دادن آن به حاکم یا قائم مقام او بری می شود. مدیون نیز در صورت عدم ایفای تعهد اجبار می شود به علاوه گاهی ایفاء دین با برداشت از حساب شخصی متعهد و یا توقیف مال وی انجام می شود، بدون اینکه صاحب حساب در آن مورد خاص ابراز اراده کرده باشد. لزوم اهلیت پرداخت کننده و گیرنده درمواد 269 و274 قانون مدنی نیز دلیل قراردادی بودن وفای به عهد نیست، بلکه جنبه حمایتی دارد وبرای این است که مال محجور در معرض تضییع و تفریط قرار نگیرد .
- Abstract
- There are different views among jurists concerning the judicial nature of performance, accepting each of which can also determine its conditions. Some call performance, bilateral contract, while others know it as unilateral contract owing to the ineffectiveness of debtor’s will in receiving the subject of commitment and following the act 273 which says: “if the right owner refuses it, the contractor will be exempt by submitting it to the magistrate or his deputy.” Some other jurists also believe that performance in cases which lead to possession or right transmission to the contractee is unilateral contract which requires the written will of the remunerator. If performance does not result in possession or right transmission to the contractee, it is only a juridical act. It seems that in Iran performance is not among juridical acts since on one hand, there is no condition for payment verity though payment is often a deliberate act, and, on the other hand, paying the debt by the non-debtors and the creditor cannot refuse the acceptance of his right and contractor will be exempt by submitting it to the magistrate or his deputy. Additionally in case of no performance sometimes the payment will be done by withdrawing from contractor’s personal account, without the account owner claiming anything on that particular occasion. The necessity of capability of payer and receiver in acts 269 and 274 of the law is not a reason for the contractual nature of performance; nevertheless, it has supporting aspect and exists to let the interdicted money away from loss and dissipation.
