عنوان پایان‌نامه

پسامدرنسیم و بازگشت امر سیاسی



    دانشجو در تاریخ ۱۸ شهریور ۱۳۹۱ ، به راهنمایی ، پایان نامه با عنوان "پسامدرنسیم و بازگشت امر سیاسی" را دفاع نموده است.


    رشته تحصیلی
    علوم سیاسی
    مقطع تحصیلی
    کارشناسی ارشد
    محل دفاع
    کتابخانه دانشکده حقوق و علوم سیاسی شماره ثبت: LP3104;کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 54367
    تاریخ دفاع
    ۱۸ شهریور ۱۳۹۱
    استاد راهنما
    احمد خالقی دامغانی

    مدرنیته سیاسی با گفتمان های ایدئولوژیکی کلان خود همچون لیبرالیسم، سوسیالیسم، مارکسیسم، فاشیسم و...قصد سامان بخشیدن به فضای انسانی را در جهت نیل به سعادت و بهزیستی داشت. این هدف انتزاعی در قرن بیستم، که قرار بود قرن شکوفایی آرمان های مدرنیته باشد، به خشونتی باور ناپذیر منجر شد و در بین ایدئولوژی های سیاسی مدرن کمونیسم گولاک را آفرید، فاشیسم به آشویتس و داخائو منجر شد و لیبرال دموکراسی هیروشیما و ناگازاکی را با بمب هسته ای شخم زد. گفتمان سیاسی پسامدرن در چنین بحبوحه ای قصد ارائه راهکاری داشت به این امید که اگر ایستاری تجویزی نکرد حداقل بتواند دلیل مصائب پیشین را بگوید. در سال های اخیر چشم انداز پسامدرنیسم به شدت تاثیر گذار شده است. ویژگی برجسته پسامدرنیست ها تردید ریشه دار در باب وجود حقایق ساده و پایدار در سیاست است. آن ها دغدغه مدرنیته نسبت به کشف حقایق یکپارچه واحد در باب ماهیت انسان، عدالت، دین و این چنین چیزها را به باد انتقاد می گرفتند.
    Abstract
    Political modernity with it’s general ideological discourses such as liberalism, socialism, Marxism, faschism and …. Wanted to order human space for achieving to felicity and good life. This abstract target in 20 th century concluded to a unbelievable violence and in modern political ideologies created Gulak, faschism made aschuwitz and dachaou and liberal democracy destroyed Hiroshima and nakazaki nuclear bomb, but this century were supposed as the century of determination of modernity’s ideals. In this situation Political discourse of post-modernism intended to present a solution for explaining past disasters. Even if it can not present a new solution. In previous years post-modernism has been effective extremely the illustrious trait of post-modernists is deep suspicion in the existence of simple and permanent truth in politics. They criticized the modernity’s worry to discovery of unified truths about human nature justice religion and such