عنوان پایان‌نامه
بدوی گرایی در رنسانس هارلم
- رشته تحصیلی
- زبان وادبیات انگلیسی
- مقطع تحصیلی
- کارشناسی ارشد
- محل دفاع
- کتابخانه دانشکده زبانها و ادبیات خارجی شماره ثبت: 1586/2;کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 54519
- تاریخ دفاع
- ۰۴ مرداد ۱۳۹۱
- دانشجو
- فرشید نوروزی روشناوند
- استاد راهنما
- مریم سلطان شهدتاج بیاد
- چکیده
- هارلم رنسانس غالبا به یک دوره ی ده ساله از ادبیات سیاهان آمریکا اطلاق می شود که در دهه 1920 و در شهر نیویورک شکل گرفت و با ظهور بحران اقتصادی بزرگ در اواخر این دهه پایان پذیرفت. علیرغم این تعریف ساده، بررسی کامل و جامع این دوره از ادبیات سیاهان آمریکا ما را با پدیده ای پیچیده و ابهام برانگیز روبه رو می کند که به ندرت می توان برای آن معنا و تعریف واحدی یافت. هارلم رنسانس تا کنون از زوایای مختلفی مورد بررسی قرار گرفته است، ولی نکته ای که در اکثر این بررسی ها نادیده انگاشته شده، تاثیر ایدئولوژیک جامعه ی غالبا سفیدپوست آمریکا برروی نویسندگان جوان سیاه پوست این زمان است. در دوره ی مدرنیسم، "نسل گمشده" و عصر جاز، جامعه ی آمریکا در دهه 1920 که از پیشینه و آداب و سنن متزهدانه، خشک و محدودکننده ی خویش به ستوه آمده بود، به شدت به سوی فرهنگ های دیگر که می توانست برای آن جذابیت و لذت گرایی به ارمغان آورد، گرایش پیدا کرد. و البته، محتمل ترین گزینه برای آن جامعه ی سیاه پوستان آمریکا بود که برای قرن ها به بردگی کشانده شده و از نظر دور مانده بود. این علاقه ی جامعه ی آمریکا در نهایت منجر به بوجود آمدن مد بدوی گرایی در بین نویسندگان سیاه پوست آمریکا شد که می خواستند از فرصت بوجودآمده نهایت استفاده را ببرند و البته مجبور بودند مطابق ذائقه ی ناشران، خوانندگان و پشتیبانان مالی سفید پوست بنویسند. این تحقیق تلاش می کند تا بدوی گرایی را در سه اثر معروف این دوره مورد بررسی قرار دهد: مجموعه شعر لنگستون هیوز به نام "بلوز ملال آور" (1925)، رمان کلود مک کی به نام "بازگشت به هارلم" (1929)، نمایشنامه ی ویلیام جوردون رپ و ولس ترمن به نام "هارلم" (1929). این تحقیق همچنین می کوشد تا تاثیر کارل ون وکتن (رمان نویس، منتقد و پشتابان مالی سفیدپوست) و رمانش به اسم "بهشت کاکا سیاه" (1925) را در بوجود آمدن و تحکیم بخشیدن به مد بدوی گرایی در بین نویسندگان سیاه پوست این دوره مورد مطالعه قرار دهد. در این تحقیق از مفهوم "دوگانگی ذهنی" دوبویس برای نشان دادن ناهمگونی شخصیتی و ذهنی سیاهان در آمریکا استفاده شده است. همچنین مفهموم "زیردست" اسپیوک در این تحقیق به کار گرفته شده است تا نشان دهد که جامعه ی غالبا سفیدپوست آمریکا، و بویژه ناشران و پشتیبانان مالی سفیدپوست، با چه دیدی به سیاهان آمریکا و هارلم رنسانس می نگریستند.
- Abstract
- Harlem Renaissance is often reduced to a simple ten-year literary activity of African-Americans in 1920s New York which ended with the advent of the Great Depression. However, a thorough survey of the movement introduces us to a complex and conflicted phenomenon on the meaning of which critics can scarcely agree. Far from being a monolithic entity, Harlem Renaissance has been looked upon from different perspectives, but what is frequently absent in the analysis of the movement is the influence of the white ideological force on the young black writers of 1920s. In the age of modernism, the lost generation and the jazz age, 1920s American society, tired of its puritan and sterile background, showed a strong proclivity for Other cultures that could provide them with the exoticism and hedonism they were longing for; and the handiest option for them was the African-American society that had been enchained and ignored for centuries. This interest of the white American society led to a primitivist vogue among black writers that wanted to take use of the unprecedented opportunity and thus had to appeal to the taste of the white publishers and patrons. This research tries to analyze “primitivism” in three famous works of the period: Langston Hughes’ collection of poetry Weary Blues (1925), Claude McKay’s novel Home to Harlem (1929) and William Jordon Rapp and Wallace Thurman’s play Harlem (1929). It also attempts to study the influence of Carl Van Vechten (a white critic, novelist and patron) and his novel Nigger Heaven on reinforcing the primitivist vogue among African American writers. The approaches employed in this research are DuBois’ concept of “double-consciousness”, to show the split mindset of African-Americans in a white-dominated society, and Spivak’s concept of “the subaltern” to depict the way the white American society, especially white publishers and patrons, looked at Harlem Renaissance and the Negro society in 1920s. Keywords: Harlem Renaissance, Primitivism, Double Consciousness, the Subaltern
