عنوان پایان‌نامه
جلوه طبیعت در غزلیات صایب در مقایسه با غزلیات سعدی
- رشته تحصیلی
- زبان و ادبیات فارسی
- مقطع تحصیلی
- کارشناسی ارشد
- محل دفاع
- کتابخانه دانشکده ادبیات و علوم انسانی شماره ثبت: 1802;کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 56846
- تاریخ دفاع
- ۲۷ شهریور ۱۳۹۱
- دانشجو
- زهرا لطیفی
- استاد راهنما
- منوچهر اکبری
- چکیده
- در این پژوهش سعی شده‌است در خصوص جلوه‌ی طبیعت در اشعار صائب تبریزی به عنوان نماینده سبک هندی و سعدی شیرازی به عنوان نماینده سبک عراقی پرداخته‌شود.شاعران سبک هندی از طبیعت به شیوه‌ی جدیدی بهره‌برده‌اند که این ویژگی در اشعار صائب نیز جلوه‌گر شده‌است. سبک هندی چون طریقه‌ایست که برپایه‌ی مضمون سازی استوار است و شاعران مدام کوشیده‌اند مدام مضامین جدید را به مخاطب ارائه نمایند، به مقوله‌ی طبیعت بسیار توجه کرده‌اند؛ زیرا طبیعت بستر مناسبیب را ییافتن مضامین تازه و جدیداست. صائب نیز از این بستر برای مضمون‌سازی بهره‌های فراوانی برده‌است. نگاه صائب به طبیعت از حیث تازگی وزاویه‌ی دید متفاوت شدرخورتوجهاست. در فصل ابتدایی به رویکرد شاعران گذشته و شیوه‌ی کلی بهره‌گیری شاعران از طبیعت پرداختیم. و سپس به شیوه‌ی سعدی و صائب به عنوان نمایندگان سبک عراقی و سبک هندی و در آخر به مقایسه‌ی شیوه‌ی این دو شاعر پرداختیم و تفاوت کار دو شاعر را در خصوص طبیعت در دو حوزه‌ی تخیل و تنوع مضامین و تنوع پدیده‌های طبیعی مورد بررسی قرار دادیم.
- Abstract
- Abstract The purpose of this study is to compare the illustrations depicted in the lyric poetry of Saib Tabrizi, as a representative of the Hindi style, to that of Sa’di, as the representative of the Iraqi style of Persian lyric poetry. As a poet of the Hindi style, Saib Tabrizi avails himself of Nature through a novel approach. Whereas the Hindi style is mostly based on content, poets have long attempted to offer new contents to their audience; Due to the suitable context of Nature for introducing new contents, it is often given extra attention. Saib has also benefited from this context, in a different and most novel fashion. In the leading chapter, we will review the overall approach of past and present poets in making use of nature. Following this discussion, Sa’di and Saib’s methods, as the representatives of the Iraqi and Hindi style, will also be compared and argued in the districts of imagination, variety of content and natural phenomena.
