عنوان پایان‌نامه
تکواژ جمع در زبان فارسی
- رشته تحصیلی
- زبانشناسی همگانی
- مقطع تحصیلی
- کارشناسی ارشد
- محل دفاع
- کتابخانه دانشکده ادبیات و علوم انسانی شماره ثبت: 8ه63;کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 42465
- تاریخ دفاع
- ۳۱ شهریور ۱۳۸۸
- دانشجو
- لیلا قدیری
- استاد راهنما
- علی درزی
- چکیده
- رساله حاضر، پژوهشی نحوی در مورد زایاترین نشانه جمع در زبان فارسی، یعنی تکواژ « ـ ها» و در چارچوب «برنامه کمینه گرا» است. در این پژوهش پس از معرفی آراء دستور نویسان و زبانشناسان، رفتار خاص این تکواژ همراه با بعضی از زمان واژه های زبان فارسی و در جایگاه قید زمان ، مورد توجه قرار می گیرد و این فرضیه مطرح می شود که در حالت فوق ، این تکواژ خوانش کمیت نمایی به اسم همراه خود می دهد . به عنوان مثال «دوشنبه ها» را می توان به صورت «هر دوشنبه» تعبیر کرد. با استفاده از ویژگی کمیت نماها یعنی«ابهام در با هم آیی دو کمیت نما» و «تعامل کمیت نما و پرسشواژه» نشان خواهیم داد، که این گروه از زمان واژه ها نیز همراه با تکواژ جمع « ــ ها » دارای این دو ویژگی هستند و خوانش کمیت نمایی دارند. پس از تایید این فرضیه، ساختی را پیشنهاد می کنیم که می تواند رابطه بین هسته اسمی به همراه« ــ ها » و گروه کمیت نما QP را با استفاده از بازبینی مشخصه ها تبیین کند. به علاوه نشان خواهیم داد که مشخصه ] +Q [ در این زمان واژه ها، مشخصه‌ای قوی است.
- Abstract
- The present thesis provides a syntactic analysis of Persian plural morpheme »-hâ « in the framework of “ Minimalist Program”. After reviewing the literature on this morpheme, we concentrate on special behavior of »-hâ « with some of Persian temporal expressions. In this situation, this morpheme renders the noun it modifies to have a quantificational reading. For instance , » « Mondays” is interpreted as “every Monday” . We use two important properties of quantifiers, which are “ quantifier ambiguity “ and “ wh-interaction” , and show that these time expressions with plural morpheme »-hâ « have the same property as quantifiers. So , we propose a structure, which shows the relation between the plural noun and quantifier phrase using feature checking. We will also show that [+Q] in these time expressions is a strong feature. So we conclude that the plural morpheme »-hâ « with some time expressions can have quantificational reading.
