عصیان علیه نام پدر در اشعار امیلی دیکنسون
- رشته تحصیلی
- زبان وادبیات انگلیسی
- مقطع تحصیلی
- کارشناسی ارشد
- محل دفاع
- کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 43040
- تاریخ دفاع
- ۱۶ شهریور ۱۳۸۸
- دانشجو
- سیده ساناز فاطمی
- استاد راهنما
- مریم سلطان شهدتاج بیاد
- چکیده
- چکیده در ادبیات قرن نوزدهمِ آمریکا، شعرِ امیلی دیکنسون را میتوان صدایی مخالف در گفتمان ادبی مردانهی دورانِ ویکتوریا دانست. این رساله سعی دارد ماهیّت شدیداً جنسیّتی شعرِ دیکنسون را آشکار کند. سویههای براندازانهی شعر او، در این رساله، هم از جنبههای فرمی و هم از جنبههای محتوایی بررسی خواهد شد. این پژوهش، با بحث در مورد برخی درونمایههای کلّی در شعرِ دیکنسون، نشان خواهد داد که دیکنسون چگونه رفتاری کاملاً زنانه با این درونمایهها پیش میگیرد و از نگاه مردانه به این درونمایهها فاصله میگیرد. نیز، با استفاده از مفهوم دریدایی واسازی، بحث خواهد شد که چگونه نگاه منحصربهفرد او به این موضوعات، با آرمانی کردن و تشدید کردن جنبههایی از آن درونمایهها که در نگاه مردانه به حاشیه رفته بود، آن نگاه مردانه را واسازی میکند. این که شعرِ دیکنسون به خاطرِ بیقاعدگیهای تکنیکی، نحو درهمشکسته و ساختارهای وزنی نامتعارف مورد توجّه است نشان میدهد که شعرِ او در پی رسیدن به بیانی منحصربهفرد است. با رویکردی لکانی به متنهای او، این ابداعات تمهیداتی محسوب میشوند برای گریز از نامِ پدر و سرکوب فرهنگی. این موضوع بررسی خواهد شد که چگونه دیکنسون تلاش میکند، در عرفی شدیداً مردانه، بیاننشدنی را بیان کند. در واقع، او کوشیده است که زبانی منحصربهفرد خلق کند که از گفتمان متعارف فراتر میرود تا به سویه ی زنانه ی فراموششدهی واقعیّت برسد. این رساله همچنین وجوهی از بیقاعدگیهای تکنیکی او را بررسی خواهد کرد که به آفرینش زبان منحصربهفرد انزوا منجر میشود که از زبان ارتباطمدار روزمرّه فاصله میگیرد. این رساله، با تأکید بر مفاهیم لکانی امر خیالی، امر نمادین و امر واقع، و واسازی دریدایی، و نیز رویکردهای کریستوایی به زبان، نشان میدهد به چه شیوههایی دیکنسون توانسته از حدود متعارفِ تخیّل و تکنیک در یک نوشتار شدیداً مردانه فراتر برود. همین امر شعر دیکنسون و نوشتار شدیداً جنسیّتمدارِ او و تمرکزش بر خلقِ یک زبان منحصراً زنانه را در سویهی براندازانهی ادبیاتِ قرن نوزدهم قرار میدهد.
- Abstract
- Abstract Emily Dickinson's poetry in 19th century American literature can be considered as an opposing voice in the Victorian masculine literary discourse. This thesis tries to unfold the highly gendered nature of Dickinson's poetry. The subversive sides of her work will be discussed in this thesis both in formal and thematic aspects. By discussing certain general themes in Dickinson's poetry, this study will show how Dickinson treats these themes in a uniquely feminine way which distances itself from the masculine insight into these themes. Besides, it will be discussed, using Derrida's notion of deconstruction, how her unique treatment of themes deconstructs those masculine insights by idealizing and amplifying aspects of those themes that were taken to be marginalized in a masculine view. The fact that her poetry is notable for its technical irregularities, broken-up syntax and unconventional rhythmic structures shows how her poetry attempts to reach a unique expression. By approaching her texts in a Lacanian manner, these innovations will be taken as devices to escape from the Name-of-the-Father and cultural suppression. It will be investigated that how Dickinson tries to represent the unrepresentable in a highly masculine canon. In fact, she has tried to create a unique language that goes beyond the conventional discourses in order to reach the forgotten feminine side of reality. This thesis will also study aspects of her technical irregularity that leads to the creation of a unique language of isolation that deviates from the standard language of communication. By focusing on Lacanian concepts of the Imaginary, the Symbolic and the Real and Derridaean deconstruction as well as Kristeva's notions of the language, this thesis shows the ways in which Dickinson managed to go beyond the conventional limits, both in imagination and in techniques, of a mainly masculine writing. This will place Emily Dickinson's poetry, with her highly gendered writing and her fo