عنوان پایان‌نامه
مقایسه نظریه های زبانشناسی طنز با استفاده از داده های طنز مطبوعات ایران
- رشته تحصیلی
- زبانشناسی همگانی
- مقطع تحصیلی
- کارشناسی ارشد
- محل دفاع
- کتابخانه دانشکده ادبیات و علوم انسانی شماره ثبت: 4519;کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 81025;کتابخانه دانشکده ادبیات و علوم انسانی شماره ثبت: 4519;کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 81025
- تاریخ دفاع
- ۱۱ مهر ۱۳۹۵
- چکیده
- طنز، تاریخی به درازای تاریخ بشر دارد. اندیشمندان در ابتدا بیشتر بر فاعل این متون طنزآمیز توجه می‌کردند، اما رفته رفته نوشتار طنزآمیز از حاشیه به متن آمد. نظریه‌پردازان نیمه دوم سده بیستم تلاش بسیاری کردند تا طنز را هم در یک قالب مفهومی تعریف کنند و هم نظریه‌ای مرتبط با آن خلق کنند. در نهایت این تلاش‌ها توسط نظریه‌پردازی به نام راسکین به ثمر نشست و نظریه «طنز انگاره معنایی» یا «طام» پدید آمد. پس از چند دهه، از دل این نظریه، نظریه عمومی طنز کلامی یا عطک که بسط یافته‌تر از نظریه پیشین بود، به ظهور نشست. ما در این رساله با استفاده از منابع دانشی نظیر تقابل انگاره، هدف، موقعیت، زبان و شیوه روایت ضمن بررسی و مقایسه این دو نظریه طنز زبانشناسی، (نظریه طام و عطک) به منظور تعیین قدرت تبیین آنها، به طور موردی آنها را بر داده‌های طنزهای مطبوعاتی منتشر شده در دهه 80 شمسی کشورمان به کار بستیم. بر این اساس مشخص شد که نظریه عطک توانایی بیشتری در توضیح طنزآمیز بودن متون دارد زیرا از عناصر و متغیرهای متنوع‌تر و دقیق‌تری برای شناسایی عنصر طنز بهره می‌برد و نظریه طام به دلیل سازوکار وقت‌گیر و بدون حد و مرز خود و همچنین به خاطر منابع دانش کمتری که استفاده می‌کند، چندان در توضیح متون طنز کارایی ندارد. همچنین از این رهگذر به بررسی وضعیت طنز مطبوعاتی ایران در دهه هشتاد پرداخته‌ایم. واژه‌های کلیدی: زبانشناسی، طنز، طنز مطبوعاتی، نظریه عمومی طنز کلامی (عطک)، نظریه طنز انگاره معنایی (طام).
- Abstract
- Satire has a history as long as human’s history. Mankind has always had a vague and strange tendency toward making jokes. At early stages of exploring satire, the main point of attraction and concentration was the subject of satire but gradually the satirical text gained the spotlight in the studies. Theoreticians of late half of 20th century put more efforts in defining satire in a conceptual framework and create a theory related to this framework. Eventually these efforts came out as a theory called “Semantic Script Theory of Humor’’ (SSTH) by Victor Raskin. Few decades later, the “General Theory of Verbal Humor” proposed by Attardo and Raskin which is believed to be more succinct and more developed version of SSTH. In this Study we used knowledge resources like script opposition, logical mechanism, and language in these theories to analyse explanatory power of theories while we applied them on data acquired from journalistic satire of 1380s newspapers. Based on our results, GTVH has more power and accuracy to explain being satiristic because of its more diverse and exact parameters and elements to recognizing the satire. Also we did a thorough review of Iran’s journalistic satire in 80s through our study. Keywords: Linguistics, Satire, Journalistic Satire, GTVH, SSTH, General Theory of Verbal Humor, Semantic Script Theory of Humor
