عنوان پایان‌نامه
امر والای پست مدرن و روایت های آخر زمانی: مطالعه موردی جاده اثر کرمک مک کارتی و در کشور آخرین چیزها اثر پاول آستر
- رشته تحصیلی
- زبان وادبیات انگلیسی
- مقطع تحصیلی
- کارشناسی ارشد
- محل دفاع
- کتابخانه دانشکده زبانها و ادبیات خارجی شماره ثبت: 1801/2;کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 66603
- تاریخ دفاع
- ۲۴ شهریور ۱۳۹۳
- دانشجو
- بعثت علمی نصیر آباد
- استاد راهنما
- زهره رامین
- چکیده
- هدف بنیادی این تحقیق تحلیل امر پسا-آخر الزمانی ( به عنوان ژانری ادبی و سینمایی) به منظور کاوش و دریافتن توانایی های بالقوه در زیباشناسی سیاسی آن است. پیش فرض بنیادینی که تمامی استدلال های دیگر پایان نامه بر آن متکی است یک اصل اساسی در تفکر و گفتمان نئو-مارکسیستی بویژه در آثار فردریک جیمسن است: اینکه مقوله ی "بازنمود" ،به عنوان مدلی تبیینی که رابطه ای معنادار میان 1) سوژه، 2) جهان عینی و 3) رسانه ی میانجیگر بین این دو برقرار می کند، پیش شرطی ضروری برای تجربه ی معنادار ( و به لحاظ سیاسی بارور) زیست جهان سوژه است. در جهانی " تکه تکه"، "بریکولاژ شده"، "تقسیم یا منشعب شده" و پیچیده همچون جهان پست مدرن، جیمسون می پرسد که سوژه (پست مدرن) چگونه درکی معنادار از "کلیت" حیات اجتماعی خود به دست می آورد؟ -- پایان نامه در کل پاسخیست به این پرسش. در همین راستا، پس از بررسی زیباشناسی "والای" پسا-آخرالزمان، این ژانر و یا بستر گفتمانی ادبی به عنوان استراتژی ای برای بازنمود کلیت تجربه ی زیسته ی سوژه ی پست مدرن مورد واکاوی قرار می گیرد. والایی امر پساآخرالزمانی—آنطور که در بستر دو رمان نمونه وار و همینطور مثال هایی از سینمای پسا آخرالزمانی بررسی می شود.—با توسل به تعریف کلاسیک والا نزد کانت مورد بحث قرار می گیرد؛ این تعریف سپس در سایه ی تعریفی پست مدرن از والا آن گونه که در پست مدرنیسم و یا منطق فرهنگی سرمایه داری متاخر جیمسون بدان اشاره شده بازتعریف می شود تا بدین ترتیب برای پدیده ای پست مدرن همچون پسا آخرالزمان تبیین زیباشناختی پست مدرنی ارائه گردد. باید توجه داشت که پایان نامه صراحتا چهارچوب نظری و روش شناسانه ی نئو- مارکسیتی را در طی پایان نامه اتخاذ کرده است: بدین معنی که پسا آخرالزمان به مثابه ی پدیده ای دیالکتیکی و محصول جانبی شرایت پست مدرن انگاشته شده است. در نهایت، اینگونه نتیجه گیری می شود که امر پساآخرالزمانی، از آنجایی که اساسا دارای توانش های والایی است، استراتژی فوق العاده ای را برای بازنمود کلیت حیات اجتماعی تحت سرمایه داری "چند ملیتی" فراهم می کند—اینکه چرا سرمایه داری پست مدرن اینگونه به منزلت و مقیاس پدیده ای والا ارتقاع یافته خود به تفصیل در پایان نامه تشریح شده است. از آنجایی که درک نتیجه گیری نهایی این تحقیق بحث و طرح مسئله ی پیشین در باب مفاهیمی گوناگون همچون "پست مدرنیته"، "افسون زدگی جدید", " والا" و... را مفروض می دارد، پایان نامه با تشریح و شفاف ساختن گام به گام مفاهیم مذکور پیش می رود. بنا بر این، خواننده با التقاط گرایی مطالعه ی پیش رو همگامی بیشتری خواهد داشت اگر که کلیه ی فصول را به مثابه ی پیش نیازی برای تجلیل عمق نظری فصل آخر در نظر بگیرد: " امر والای پساآخرالزمانی: به سوی بازنمود کلیت سرماداری متاخر به عنوان یک نظام جهانی" کلمات کلیدی: امر پساآخرالزمانی، والا، سرمایه داری، فردریک جیمسون، بازنمود، کلیت
- Abstract
- The primary objective of this research is to analyze the post-apocalyptic (as a literary and cinematic genre) in order to investigate its potential political aesthetics. The fundamental theoretical premise upon which all the arguments of the thesis rest concerns the neo-Marxist--Fredric Jameson’s especially—wisdom that “representation” understood as an explanatory model relating the a) the subject, b) the object world and c) the medium of representation is the one necessary precondition for a subject to make sense of their life-world. In “fragmented”, “bricollaged”, “compartmentalized” and complex world like the postmodern times, Jameson wonders, how are the subjects going to make sense of the “totality” of their social life?—The entire thesis, in essence, is an attempted response to this question. Having considered its “sublime” aesthetics, the post-apocalyptic, therefore, is postulated as a postmodern subject’s way of aesthetically representing the “totality” of its lived experience. The Sublimity of the postapocalyptic— considered in the context of the two sample novels as well as a few examples from the post-apocalyptic cinema—is argued by drawing on its classic Kantian definition; the classic Sublime is reconsidered then in light of a postmodern theory of the sublime as articulated by Jameson in his Postmodernism or the Cultural Logic of Late Capitalism. It should be noted that the thesis is unequivocal in its assuming a neo-Marxist frame of reference and methodology throughout the research: the post-apocalyptic is argued to be a dialectical phenomenon, a byproduct of the II condition of postmodernity. Finally, the thesis concludes that the post-apocalyptic, endowed as it is with a particular sublimity (the post-apocalyptic sublime as propose in the thesis), provides an astounding strategy to aesthetically represent the totality of life under a “multinational” capitalism—it is separately argued why capitalism as such has been raised to the dignity and magnitude of a sublime phenomenon. As understandably the final conclusion of the study presumes the prior discussions of a variety of concepts, ranging from “postmodernity”, “Re-enchantment”, “the sublime” etc. the thesis proceeds by elaborating on the aforementioned topics. Thus the reader would appreciate the eclecticism of the present thesis if they viewed all the chapters as an addendum , a pre-requisite to grasp the final chapter :” The Post-apocalyptic Sublime: Towards Transcending unto the Totality of Late Capitalism as a Global System”. Key Words: The Post-apocalyptic, the Sublime, Capitalism, Fredric Jameson, Representation, Totality
