مطالعه تطبیقی جهت قراردادی در حقوق ایران وآمریکا
- رشته تحصیلی
- حقوق خصوصی
- مقطع تحصیلی
- کارشناسی ارشد
- محل دفاع
- کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 72248;کتابخانه پردیس البرز شماره ثبت: 828;کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 72248;کتابخانه پردیس البرز شماره ثبت: 828
- تاریخ دفاع
- ۲۱ شهریور ۱۳۹۳
- دانشجو
- راحله امیری
- استاد راهنما
- رضا شکوهی زاده
- چکیده
- در این پژوهش به مطالعه تطبیقی جهت قراردادی در حقوق ایران و آمریکا پرداخته شده که جهت در حقوق ایران انگیزه غیرمستقیم فرد برای انجام معامله است و از شرایط صحت معامله نمی باشد ولی اگر تصریح گردد باید مشروع باشد که معادل آن در حقوق آمریکا دکترین عوض می باشد که عوض عنصر اصلی برای انعقاد قرارداد و همچنین برای قابل اجراشدن قرارداد الزامی است. عوض قیمتی است که فرد در برابر وعده طرف دیگر می¬پردازد. این عوض همان علت است برای متعهد بنابراین وجود عوض علت متعهد است لذا هر تعهدی که بدون علت و انگیزه شده باشد الزام آور نخواهد بود. این مبحث در حقوق ایران با تقابل عوضین در عقود معاوضی یا علت قراردادی یا علت در عقودی که شخصیت طرفین علت عمده عقد است برابری دارد. در این خصوص بین هر دو نظام شباهت¬هایی است زیرا در صورت عدم وجود عوض در حقوق آمریکا و در حقوق ایران از بین رفتن تعهد یک طرف تعهد طرف دیگر نیز منتفی می¬گردد.¬ در توجیه آن در هر دو نظام می¬توان چنین استدلال کرد اگر علت یا جهت تعهد در عقود وجود نداشته باشد عقد باطل است.
- Abstract
- In this research we address the contractual cause in Iran and American law. According to Iran law, cause is the indirect motivation of individual to accomplish a deal and isn’t regarded as the condition for deal accuracy, but if specified should be legitim ate; the equivalent of it in American law is consideration, which is the main element of concluding a contract, and is required for a contract to be enforced. Consideration is the price you pay for the other party’s promise. This is the same as cause for t he committed one, so consideration is the cause of committed and any commitment without cause and motivation will not be mandatory. This subject in Iran law is equal to consideration mutuality in consideration contract or contractual cause or cause in con tracts in which the character of parties is the main cause of contract conclusion. In this regard there are similarities between two systems because if no consideration is provided in Iran and America laws, eliminating the commitment of one party obviates the commitment of the other one. In order to justify both systems, we may argue that the lack of cause or commitment reason in contracts may cancel them.