عنوان پایان‌نامه
تعامل نحو و معنا در طبقه بندی افعال فارسی
- رشته تحصیلی
- زبانشناسی همگانی
- مقطع تحصیلی
- کارشناسی ارشد
- محل دفاع
- کتابخانه دانشکده ادبیات و علوم انسانی شماره ثبت: 5204;کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 41279
- تاریخ دفاع
- ۰۴ اسفند ۱۳۸۷
- دانشجو
- خدیجه سجادی
- استاد راهنما
- علی درزی
- چکیده
- این پژوهش با رویکرد معناشناسی مولفه‌ای، ویژگی نهایت‌پذیری را بر یک طبقه از افعال فارسی( افعال دوجانبه دال بر روابط اجتماعی) اعمال می‌کند که در بردارنده‌ی روابط اجتماعی دوجانبه هستند. این ویژگی تاثیرگذار باعث درهم‌شکستن زنجیره‌ی افعال این طبقه شده و آنها را به چهاردسته تقسیم می‌کند: افعال حصولی، حالتی، فعالیتی و اتمامی.اساس این پژوهش و تحلیل داده‌ها مبتنی بر طبقه‌بندی وندلر است . هریک از این چهار دسته خود مولفه‌های خاصی دارند که آنهارا از دیگری متمایز می‌کند. این طبقه از افعال زبان فارسی بر اساس آزمونهای استمراری، همگنی، استلزام، همراهی با قیود دیرشی و لحظه‌ای و قیود دلالت کننده بر کنش‌گری، به محک آزمون قرار می‌گیرند تا رفتار متفاوت آنان نشان داده شود . نکته‌‌ی درخور توجه این است که با کمک طبقه‌ی دیگری از افعال ( افعال فعالیتی تکرارپذیر) می‌‌توان دریافت که گروه اسمی مفعولی در تعیین نهایت پذیری فعل، نقش کلیدی را ایفا می‌کند. بدیهی است مولفه‌ی معنایی نهایت‌پذیری می‌تواند معیار دیگری برای طبقه‌بندی‌های جدید باشد.
- Abstract
- One class of Persian verbs is called verbs of social interaction . These verbs involve interaction between groups of people. The present study applies telicity feature on these verbs with a kind of specific componential semantic tendency. This kind of effective characteristic has broken the chain of verbs in this class. As a result of which four groups have been appeared ,achievement , accomplishment , states , activity verbs. Each of which has it’s own specific component that distinguish it from the other. The research is based on Vendler’s classification (1957).In order to observe different behavior of Persian verbs ,they are examined based on some kinds of tests including progressive, homogeneity, entailment , occurring with punctual/durative adverbs, occurring with volition adverbs that imply agentivity . A point which is worth noticing is that with the help of another class of Persian verbs which is called iterative activities, it could be stated that objective noun phrase plays a key role in determining the telicity of verbs . It goes without saying that telicity which is semantic component can change the previous bases of classification of the Persian verbs and could be considered as a new criteria for that.
