عنوان پایان‌نامه
فراگیری بندهای موصولی در زبان فارسی محدویت های چندگانه
- رشته تحصیلی
- زبانشناسی همگانی
- مقطع تحصیلی
- کارشناسی ارشد
- محل دفاع
- کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 66577;کتابخانه دانشکده ادبیات و علوم انسانی شماره ثبت: 5-4
- تاریخ دفاع
- ۳۱ شهریور ۱۳۹۳
- دانشجو
- رامین رحمنی
- استاد راهنما
- علی درزی
- چکیده
- پایان نامه حاضر شامل سه پژوهش مجزاست. تحقیق اول این پایان نامه فراگیری بندهای موصولی در گفتار کودک را مورد بررسی قرار داده است. نتایج تحقیق نشان می دهد که بندهای موصولی اولیه در زبان کودک به صورت ساختارهای تک گزاره ای در دو بند خود ایستا تولید می شوند. کودک ازجملات بسیار ساده شروع می کند و کم کم به تولید ساختارهای پیچیده تر که در آنها بند موصولی ، هسته را توصیف می کند می پردازند. هم راستا با تحقیقات قبلی تحقیق حاضر نشان می دهد که کودکان مشکل کمتری با بندهای موصولی فاعلی در مقایسه با بندهای موصولی مفعولی دارند. نتایج بدست آمده از گفتار مینو نشان می دهد که رابطه مستقیمی میان نقش های نحوی و معنایی وجود دارد. همچنین نتایج نشان می دهد که میان جانداری هسته به عنوان یک عامل معنایی و نقش هسته در بند وابسته به عنوان عامل نحوی رابطه تنگاتنگی وجود دارد .تحقیق دوم این پایان نامه فراگیری بندهای موصولی را در زبان فارسی که جملات آن به فعل ختم می شوند و بندهای موصولی آن پسا اسمی هستند بر اساس داده های به دست آمده از آزمون انتخاب تصویرشامل 20 جمله (5 جمله برای هر یک از بندهای موصولی فاعلی ، مفعولی ، و ملکی و نیز5 جمله نامرتبط) مورد بررسی قرار داده است. 57 کودک با سنین بین 2 تا 6 سال نمونه تحقیق را تشکیل دادند. نتایج نشان دهنده آن است که کودکان در مقایسه با بندهای موصولی فاعلی دشواری بیشتری در فراگیری بندهای موصولی مفعولی دارند اما خلاف پیش بینی برخی نظریه ها بندهای موصولی ملکی به میزان بندهای موصولی مفعولی مشکل ایجاد کردند. این یافته با توجه به وجود ضمیر برگشتی در بندهای موصولی ملکی که موجب جبران دشواری پردازش می گردد توجیه شده است. تحقیق سوم این پایان نامه تاثیر پی چسب های تکرار بر درک بندهای موصولی را در زبان فارسی مورد بررسی قرار داد. نتایج بیانگر آن بود که اگر چه پی چسب های تکرار در گفتار کودک و والدین بسامد بالایی ندارند، اما این عناصر دشواری بندهای موصولی مفعولی را کاهش داده و عدم تقارن پردازش بندهای موصولی فاعلی و مفعولی را از بین می برند. نتایج سه تحقیق انجام شده شواهدی از فارسی در حمایت از نظریه پدیدارگرایی ارائه می دهد که بر پایه این ایده استوار است که فراگیری زبان کودک مستقیما تحت تاثیر اطلاعات آمارگونه ای است که کودک در مورد انطباق صورت و معنا کسب می کند: فرایندی که تحت تاثیر عوامل متعدد زبانی و غیر زبانی است.
- Abstract
- The present thesis consists of three studies. The first study examined the development of relative clauses (RCs) in the speech of a Persian-speaking child between 4;1 and 5;2 years of age. The purpose of the study was (i) to examine the distribution of different RC types with respect to the syntactic role of the head noun and the syntactic role of the relativized NP, (ii) to see whether the subject RC advantage over object RCs reported in previous studies could be traced to frequency distributions of such RCs in the input, and (ii) to examine animacy configurations of the two NPs in different RC types in both child language and CDS. It is shown that there are strong animacy-agenthood and inanimacy-patienthood pairings in child natural speech and CDS. The results also show that the earliest RCs occur in presentational constructions that express a single proposition in two finite clauses. Starting from such simple sentences, children gradually use more complex constructions in which the RC modifies the noun of a full-fledged main clause. Supporting usage-based models of language acquisition, the study shows that children acquire RCs through form-function pairings where syntactic patterns are associated with schematic meanings. The second study examined the acquisition of relative clauses (RCs) in Persian-speaking children. Persian is a relatively unique data point in crosslinguistic research in acquisition because it is a head-final language with post-nominal RCs. Fifty-one (N = 51) children aged 2 - 7 years completed a picture-selection task that tested their comprehension of subject-, object-, and genitive-RCs. The results showed that, consistent with similar results from other languages, children experienced greater difficulty processing object RCs than subject RCs. However, the children’s performance on the genitive RCs were difficult to totally accommodate within any theoretical approach to linguistic complexity. The results are discussed with reference to a number of theoretical accounts proposed to account for sentence difficulty. The third study investigated the role of resumption in the interpretation of object relative clauses (RCs) in Persian-speaking children. Sixty four (N = 64) children aged 3;2 – 6;0 (M = 4;8) completed a referent selection task that tested their comprehension of subject RCs, gapped object RCs, and object RCs containing either a resumptive pronoun or an object clitic. The results showed that the presence of a resumptive element (pronoun or clitic) had a facilitative effect on children's processing of object RCs. In both cases object RCs with resumptive elements were interpreted more accurately than gapped subject and object RCs, suggesting that resumptive elements ease processing burden in syntactically complex contexts because they provide local cues to thematic role assignment. The results of the three studies are interpreted as giving further support to Emergentism.
