عنوان پایان‌نامه
تک نگاری تلمیح بررسی ساختار تلمیح و تقسیم بندی انواع آن با تیکه برشعر تنی چند از شاعران کلاسیک و معاصر
- رشته تحصیلی
- زبان و ادبیات فارسی
- مقطع تحصیلی
- کارشناسی ارشد
- محل دفاع
- کتابخانه دانشکده ادبیات و علوم انسانی شماره ثبت: 3065،;کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 64461
- تاریخ دفاع
- ۲۳ شهریور ۱۳۹۳
- دانشجو
- غلام حسین فهندزی سعدی
- استاد راهنما
- محمدرضا ترکی
- چکیده
- علمای بلاغت در کتب بدیعی به تعریف صنعت تلمیح پرداختهو هر یک حدود و ثغور این صنعت را به نحوی مشخص کرده اند. اما بررسی دقیق این کتاب ها نشان می دهد که عمده تلاش نویسندگان آنها تنها صرف مشخص کردن دایره شمول تلمیحات شده و کمتر از ساختار، زیبایی شناسی و ارزش بلاغی تلمیحات سخنی به میان آمده است. در باب حدود شمول تعریف تلمیح هم، اختلافات فراوانیمیان علمای بلاغت وجود دارد، بررسی انجام شده نشان می دهد، طی قرون متمادی همواره دایره شمول تلمیح گسترش یافته است به نحوی که از اشاره به قصه، شعر و ضرب المثل در کتب قدیم، تا اشاره به دانسته های تاریخی، اساطیری، فرهنگی و ادبی خواننده، در برخی کتاب های جدید شده است. اما حتی در کتب جدید بدیعی هم، رویکرد های زیبایی شناسانه نسبت به این هنرسازه، اندک و انگشت شمار است. هدف این رساله بررسی ساختار بلاغی تلمیح است تا در مقابل رویکرد های موضوعی که تنها به دسته بندیِ موضوع تلمیح در فرهنگ های تلمیحات می پردازند، روشی جدید و ساختاری برای بررسی تلمیح پیشنهاد کند. روشی کاربردی که ارزش بلاغی تلمیحات را هم آشکار سازد. برای دست یابی به این هدف، ابتدا ساختار هنرسازه تلمیح بررسی شد تا مکانیسم تأثیر بلاغی و شیوه خیال انگیزی این هنرسازه مشخص شود. سپس با بهره گیری از آراء فرمالیست های روس در مباحث «اتوماتیزاسیون» و «آشنایی زدایی»، معیاری برای سنجش ارزش بلاغی هر تلمیح در نظر گرفته شد که بر میزان آشنایی زدایی موجود در ساختار آن تلمیح استوار است. بر همین اساس تلمیحات برای نخستین بار در یک دسته بندیِ ساختاری و با میزان آشنایی زدایی، به دو دسته ساده و پیچیده تقسیم شدند و در مرحله بعد، تلمیحات پیچیده به اعتبار انواع شگرد هایی که شاعران برای آشنایی زدایی از ساختار های ساده تلمیحی به کار گرفته اند، به انواع مختلفی تقسیم شده و مورد تحلیل بلاغی قرار گرفتند. کلیدواژه: بدیع، تلمیح، انواع تلمیح، ساختار بلاغی، فرمالیسم روسی، آشنایی زدایی
- Abstract
- Rhetoric scholars have defined allusion in the rhetorical books, each of them had determined boundaries of this device in their own way. However, the exact review of these books proves that they have mostly tried to define the circular inclusion of allusions and hardly ever mentioned about structure, aesthetics and rhetorical value of allusions. There are also a lot of differences in the limits of allusion definition studies show that for decades the circular inclusion of allusion always extended, as it has changed from pointing to verse, hadith, poem and proverb in the ancient books to pointing to some of the reader’s historical, mythical, cultural and literary informations in the new ones. However, there are few aesthetical approaches about this device in the new rhetorical books. This essay is to suggest a new structural approach for dealing with allusions, against topical procedures that are only designed to classify allusion topic in the allusion encyclopedias. A functional procedure which makes apparent rhetorical value of allutions as well. In order to reach this point, the structure of allution device was reviewed to determine rhetorical effect and imaginary style of this device. Then in reference to Russian formalists’ view in the“automotization” and “defamiliarization”, a criterion for rhetorical value of each allusion was set based on the amount of structural defamiliarization of that allusion. As a result allusions were categorized in to the simple and complex classes by a structural classification for the first time. Finally complex allusions according to different methods which poets have used to defamiliarize simple allusional structure, were classified in several types and analyzed rhetorically. Keywords: rhetoric, allusion, types of allusion, rhetorical structure, Russian formalism, defamiliarization.
