عنوان پایان‌نامه
انسان شناسی شهری: فنون بدن در شهر. مطالعه موردی محله عباس آباد تهران (تخت طاووس)
- رشته تحصیلی
- علوم اجتماعی - مردم شناسی
- مقطع تحصیلی
- کارشناسی ارشد
- محل دفاع
- کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 73607;کتابخانه دانشکده علوم اجتماعی شماره ثبت: رس 4859;کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 73607;کتابخانه دانشکده علوم اجتماعی شماره ثبت: رس 4859
- تاریخ دفاع
- ۱۲ اسفند ۱۳۹۴
- دانشجو
- علیرضا امیری
- استاد راهنما
- ناصر فکوهی
- چکیده
- راه رفتن و بدن در حرکت، در این امر که چگونه ما بعنوان انسانها درگیر جهان اطرافمان می‌شویم، نقش اساسی دارد. راه رفتن را تنها و به سادگی نمی‌توان یک شیوه حمل و نقل در نظر گرفت. بلکه ما در اینجا این فعالیت را کنشی اجتماعی در نظر می‌گیریم که از خلال آن می‌توان فهم و ارتباط اجتماعی عمیق‌تری ایجاد کرد. لذا چگونگی راه رفتن عابران پیاده در فضای عمومی شهر موضوعی است که در این تحقیق به آن پرداخته می‌شود تا از این طریق بتوان به فهم اجتماع‌پذیر بودن آن در میدان مورد مطالعه و پی آمدهای آن دست یافت. پرسش اصلی این است که چگونه انواع الگوهای راه رفتن عابران بر تعاملات اجتماعی و جامعه‌پذیری افراد در فضای شهری اثر می‌گذارند و سازوکارها و مولفه‌های فرهنگی و اجتماعی آن به چه صورت می‌باشد. بررسی این موضوع بر اساس چارچوبی که پارادایم تحرکات فراهم می‌کند و از چشم انداز بدنمندی و رهیافت پدیدارشناسی فرهنگی در انسانشناسی صورت پذیرفته است. میدان مورد مطالعه محله عباس‌آباد (تخت طاووس) در شهر تهران می‌باشد. روش تحقیق نیز برمبنای مردم‌نگاری راه رفتن انجام گرفته است و با بررسی ضرباهنگها، اداها و میان‌کنشهای فرد در حال حرکت تلاش شد تا به پرسشهای تحقیق پاسخ داده شود. داده‌های بدست آمده نشان می‌دهد که راه رفتن در سطح شهر که گویی بیش از انکه بر مبنای تجربه‌ای از یک مکان بیرونی باشد، یک اجبار شده است، هرچه بیشتر به سمت غیر بدنمند شدن پیش می‌رود، تنها فنون و اداهای راه رفتن نیست که تحت تاثیر این امر قرار می‌گیرد. بلکه با از دست رفتن عمده‌ترین، بدیهی‌ترین و در عین حال نادیده گرفته‌ترین کنش اجتماعی در فضای شهر، قدرت و ارتباط اجتماعی و در نهایت همبستگی اجتماعی ضعیف خواهد شد.
