عنوان پایان‌نامه
بررسی ساخت افعال پیاپی در زبان فارسی (رویکردی کمینه گرا)
- رشته تحصیلی
- زبانشناسی همگانی
- مقطع تحصیلی
- کارشناسی ارشد
- محل دفاع
- کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 72355;کتابخانه دانشکده ادبیات و علوم انسانی شماره ثبت: 4246;کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 72355;کتابخانه دانشکده ادبیات و علوم انسانی شماره ثبت: 4246
- تاریخ دفاع
- ۳۱ شهریور ۱۳۹۴
- دانشجو
- سمانه ملک خانی
- استاد راهنما
- مزدک انوشه
- چکیده
- پایان‌نامه حاضر پژوهشی است در نحو زبان فارسی که در چارچوب برنام? کمینه‌گرا به بررسی ساختار افعال پیاپی در این زبان می‌پردازد. این پژوهش که بر رویکرد بیکر و استوارت (2002) استوار است، می‌کوشد تا با بررسی و تحلیل ساختار زمان‌ـ‌نمودهای حال و گذشت? مستمر و نیز اشتقاق‌های نحوی مشابه آن، تبیینی مناسب از ساخت افعال پیاپی در زبان فارسی به‌دست دهد. برای این منظور، ابتدا در فصل دوم به اجمال به معرفی برنام? کمینه‌گرا و اصول و مبانی نظری آن می‌پردازیم و در این روند، عمدتاً بر مفاهیمی تأکید می‌کنیم که در فصل‌های آتی شالود? بحث دربار? موضوع پژوهش را تشکیل می‌دهند. در فصل سوم، به پیشین? برخی از پژوهش‌های نحوی دربار? افعال پیاپی اشاره می‌شود و ضمن معرفی و بررسی آثار پژوهشگران ایرانی و غیرایرانی، از معیارهایی سخن به‌میان می‌آوریم که برای بازشناسی چنین ساخت‌هایی مطرح شده‌اند. این مباحث از یک سو نشان می‌دهند که ساخت‌های مستمر در زبان فارسی و نیز برخی دیگر از افعال نمودی (مانند فعل دستوری «گرفتن») در اشتقاق‌هایی مشارکت می‌کنند که دارای ساخت فعلی پیاپی هستند و از سوی دیگر، زمین? لازم را برای تحلیل و تبیین ساختار نحوی این جملات در فصل چهارم فراهم می‌آورند. بدین‌‌ترتیب، در فصل چهارم نخست تصریح می‌کنیم که تحلیل‌هایی که تاکنون از چنین ساخت‌هایی در زبان فارسی ارائه شده‌اند، از صحت و اعتبار کافی برخوردار نیستند و نمی‌توانند به هم? پرسش‌ها و مسائل مطرح‌شده پاسخ دهند. سپس، با تکیه بر معیارهای آیکنوالد و دیکسون (2006)، تالرمن (2011) و نیز تحلیل بیکر و استوارت (2002)، به ساخت افعال پیاپی در دو نمود مستمر و کامل می‌پردازیم و با ارائ? شواهدی نشان می‌دهیم که صرف‌نظر از نوع نمود دستوری، ساخت‌های یادشده دارای اشتقاق نحوی کم‌وبیش همسانی هستند. بر اساس این تحلیل، فعل غیرواژگانی در ساخت‌های فعلی پیاپی که نشانگر نمود دستوری است، به‌عنوان یک فعل سبک در درون گروه نمودی قرار می‌گیرد که خود در ساختاری ادات‌گونه به گروه نمود بند اصلی متصل می‌شود. بدین‌‌ترتیب و به پیروی از بیکر و استوارت (2002)، به‌روشنی می‌توان توضیح داد که چرا در چنین ساخت‌هایی مشخصه‌های زمان و شخص و شمار هم‌زمان بر روی هر دو فعل دستوری و واژگانی تظاهر می‌یابند. گفتنی است که در این پژوهش با استناد به مطالعات پیشین، تأکید می‌کنیم که مشخص? اصل فرافکن گسترده در فارسی قوی است و فاعل دستوری به شاخص گروه زمان ارتقا می‌یابد. چنان‌که خواهیم دید، این موضوع در تحلیل ساخت افعال پیاپی اهمیت بسیاری دارد. کلیدواژه‌ها: افعال پیاپی، ساخت مستمر، نمود استمراری، نمود کامل، نمود آغازی، حرکت فعل
- Abstract
- The present study provides an analysis of Serial Verb Constructions (SVCs) in Persian within the framework of the Minimalist Program. Based on Baker and Stewart (2002) approach, it tries to check and reanalysis the syntactic structure of Persian progressive present/past tense-aspect and its similar derivations to find an explanation to describe the SVCs structure in Persian. Accordingly, the 2nd chapter briefly introduces the Minimalist Program theoretical principles, which are the main framework for the new syntactic analysis in the coming chapters. The 3rd chapter will offer some overview from Iranian and non-Iranian survey works, align with the criteria proposed for recognition of such constructions. This issue on the one hand shows that Persian progressive tense-aspect and some other similar derivations (e.g. with grammatical verb: "Gereftan") are involved in serializing syntactic structure. Then, on the other hand will lead up to the preliminaries necessary for the new analysis presented in the 4th chapter. The last (4th) chapter initially stipulates that the earlier syntactic analyses are not valid and able to cover up all the questions and issues raised. Then, according to Aikhenvald & Dixon (2006) and Tallerman (2001) standards, as well as Baker & Stewart’s (2002), we study the Persian progressive and perfect aspects as SVCs to show that regardless of their grammatical aspect types, they are similar in their syntactic derivation. According to the present syntactic analysis, the grammatical verb in SVCs structure implies the grammatical aspect and will act as a light verb in an AspP, with an adjunct-like structure which adjoin to the AspP of the main clause. Then, will explain the simultaneous appearance of ?-features on both grammatical and lexical verbs. Follow the earlier works, the important points to be noted here are the strong EPP feature in Persian which plays an essential role in this new syntactic analysis. Keywords: serial verb constructions, progressive, progressive aspect, perfect aspect, initial aspect, verb movement
