عنوان پایان‌نامه
سنجش میزان تطبیق پذیری کنش های گفتاری پویا با مکالمات زبان فارسی
- رشته تحصیلی
- زبانشناسی همگانی
- مقطع تحصیلی
- کارشناسی ارشد
- محل دفاع
- کتابخانه دانشکده ادبیات و علوم انسانی شماره ثبت: 4393;کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 74249
- تاریخ دفاع
- ۲۵ شهریور ۱۳۹۴
- دانشجو
- شاهین شیرزادی
- استاد راهنما
- غلامحسین کریمی دوستان
- چکیده
- در پژوهش حاضر تلاش شده است تا توانایی نظریه‌ی کنش‌های گفتاری پویا برای شرح مکالمات، با استفاده از نمایش‌نامه‌ی «آی بی‌کلاه، آی باکلاه» از «غلامحسین ساعدی» به مثابه‌ی پیکره بررسی شود. نظریه‌ی کنش‌های گفتاری پویا، نسخه‌ی تازه‌تری از نظریه‌ی کنش‌های گفتاری است که پیشنهاددهندهاش (گیز، 1995) مدعی است که می‌تواند شرحی برای مکالمه‌های واقعی (و نه برساخته‌ی شمّ زبانی نظریه‌پرداز) فراهم سازد. نظریه‌ی کنش‌های گفتاری پویا حاصل ترکیب نظریه‌ی کنش‌های گفتاری سنتی و تحلیل مکالمه است، در کنار مفاهیمی که به کار-وجهه، نظریه‌ی ادب و نظریه‌ی تحلیل مکالمه‌ای ترجیح مربوط می‌شوند. این نظریه هر مکالمه را بر مبنای دو مفهوم «تأثیر تبادلی» (معمولاً هدف صوری و ظاهری یک کنش) و «تأثیر تعاملی» (مرتبط با کار-وجهه‌ی یک کنش) ارزیابی می‌کند. در این پژوهش، نخست به انتقادات گیز (1995) به نظریه‌ی کنش‌های گفتاری سنتی پرداخته خواهد شد و این انتقادات با استفاده از شواهدی تأییدکننده از پیکره مورد بررسی قرار خواهند گرفت. من نشان خواهم داد که این انتقادات به چارچوب ارائه شده توسط آستین و سرل وارد هستند. در مرحله‌ی بعد با انتخاب نمونه‌هایی از مکالمه‌های پیکره که اهداف تبادلی محدودی دارند و با کاربست هر دو نظریه بر روی این نمونه‌های منتخب، نشان خواهم داد که نظریه‌ی گیز این مکالمات را بهتر از نظریه‌ی کنش‌های گفتاری سنتی توضیح می‌دهد. نهایتاً به سراغ نمونه‌هایی از پیکره خواهیم رفت که در آن‌ها به دلیل تعدّد اهداف تبادلی (که در اغلب موارد با حضور چند کنشگر در مکالمه مرتبط است) این نظریه کارآیی توصیفی خود را از دست می‌دهد. به این ترتیب، بناکردن ساختار تعاملی حول هدف تبادلی یگانه (یا محدود)، مهم‌ترین نقیصه‌ی این نظریه ارزیابی خواهد شد.
- Abstract
- This study tries to examine the capability of Dynamic Speech Act Theory (DSAT) to explain conversations in the play “Ay-e Ba Kolah, Ay-e Bi Kolah” witten by “Gholamhosein Saedi” as a corpus. Proposed by Geis (1995), DSAT is a newer theory of speech acts which according to its inventor, is capable of accounting for naturally occurred conversations. DSAT is a synthesis of traditional speech act theory and conversation analysis, besides some concepts which are related to face-work, politeness theory and conversation-analytic theory of preference. DSAT examines each conversation bades on a “transactional effect” (which is the usual ostensible goal of an act) and an “interactional effect” (related to face-work of an act). In the present thesis, firstly, I will examine Geis’s critiques on traditional speech act theory, and evaluate these critiques by means of some supporting instances from “Ay-e Ba Kolah, Ay-e Bi Kolah”. Doing so, I will show that the criticisms are acceptable to the theoretical framework presented by Austin and Searle. In the next step, selecting conversations with limited transactional goals and applying both theories on Persian conversations selected, I will illustrate that the Geis’s Theory can explain such conversations better than the traditional speech act theory. Finally, I will come to examples from the corpus and argue that the dynamic speech act theory is unable to explain conversations with multiple transactional goals (which are performed by multiple agents in the conversational interactions). Therefore, the most prominent defect of DSAT is its attempt to build its interactional structure upon a unique (or limited) transactional goal.
