عنوان پایاننامه
خوانشی از دو اثر دان دلیلو نقطه صفر و صدای سفید در زمینه ی گاتیک پست مدرنیست
- رشته تحصیلی
- زبان وادبیات انگلیسی
- مقطع تحصیلی
- کارشناسی ارشد
- محل دفاع
- کتابخانه دانشکده زبانها و ادبیات خارجی شماره ثبت: 2/1919;کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 73930
- تاریخ دفاع
- ۱۶ دی ۱۳۹۴
- دانشجو
- مینا غفوری
- استاد راهنما
- زهره رامین
- چکیده
- چکیده تاریخ همواره شاهد تعداد بیشماری از جنگها، انقلابها، تحولات اجتماعی و اقتصادی و بسیاری از دیگر موقعیتهای پراهمیّت بوده است که سبب برانگیختن ترسها و ناامنیها در محیط جامعه شده است؛ موقعیتهایی که گاهی به درون دنیای داستانی تحریفشدهی گوتیک راه یافتهاند. شخصیت داستانی کلاسیک در یک رمان گوتیک که در یک عمارتِ رعبآورِ فرورفته در تاریکی قرار میگرفت و محروم از رابطهای انسانی بود که بتواند از آن حمایت و تسلی طلب کند، با تبهکاران خبیثی مواجه میشد که شکنجهها و رنجهای فاحشی، گرچه اغلب جسمانی و نه روحی، بر او تحمیل میکردند. در مقابل، داستانهای مدرن و پستمدرن تمرکزشان را بر روی اثراتِ روانیِ زیستن در جوامعی قرار میدهند که مشحون از مظاهر سرمایهداری، مصرفگرایی، رسانه و تکنولوژی و عواقبشاناند. سینما و تلویزیون پدیدههای جدیدیاند که در کنار ادبیات، متنهایی را تولید میکنند که در آن¬ها همان بازیهای روانی بین نوع بشر و جوامعِ به سرعت در حال تغییر به تصویر کشیده میشوند. دان دلیلو، نویسندهی معاصر آمریکایی که به خاطر انتقادهایی که به هنجارهای غالب بر جوامع سرمایهداری وارد میکند شناختهشده است، میکوشد تا همان کاری را انجام دهد که نویسندههای گوتیک ماقبلِ دورهی مدرن انجام دادند؛ یعنی نشان دهد وقتی رابطههای انسانی بین مردم جامعه در سایهی زیرساختهای عظیم و غیرانسانیِ اقتصادی و اجتماعی فعلی محو میشوند، چه اتفاقاتی برای مردم میافتد و افراد در شرایط تردید و تشویشِ غالب بر زمان حاضر چگونه عمل میکنند. دلیلو در دو رمان خود، صدای سفید و نقطهی صفر، مرز بین ادبیات و رسانه را محو میکند و میکوشد تا عملکرد ناقص زمان و مکان را به تصویر کشد، همسان با تعریفی که ژیل دلوز، نظریهپرداز فلسفی معاصر، از زمان و مکان ارائه میدهد و دیدگاههای سنتی دربارهی زمان خطی و مکان را به چالش میکشد، چرا که آن¬ها را نه واقعی، بلکه برساختهی ذهن بشر میداند. این پایاننامه تلاشش را بر این میگذارد که مفاهیم روانی و فرهنگی ترس و وحشت را در فضای نیو-گوتیکِ سینمایی و داستانی به نمایش بگذارد، در حالی که تمرکز خود را به دو رمان مذکور محدود میکند: صدای سفید و نقطهی صفر. نظریههای کاترین اسپونر دربارهی گوتیک پستمدرن، مفاهیم فراواقعیت و شبیهسازی از ژان بودریار، و فلسفهی زمان-مکانِ ژیل دلوز از جمله پرتوهای عمدهای هستند که به پرورش این تز کمک میکنند. کلیدواژهها: صدای سفید، نقطهی صفر، گوتیک پستمدرن، سینما، شبیهسازی، زمان و مکان دلوزی، شر درونی‌شده، خانه‌ی غریب، مصرفگرایی
- Abstract
- History has been continually witnessing magnitudes of wars, revolutions, social and economic upheavals and many a great other situations which have evoked fears and insecurities in public atmospheres, and which have been sometimes projected in a distorted gothic fictional world. Set in a darkening macabre edifice and deprived of a humane bond to draw support and solace from, a classical fictional character in a gothic novel was to face wretched malefactors who made him/her go through tremendous torments and suffering, though mostly physical rather than mental. Modern and postmodern fictions, in contrast, have put their focus on the psychological impacts of living in communities of interweaved capitalism, consumerism, media and technology and their consequences. Cinema and television are modern phenomenon which, vis-a-vis literature, produce text wherein the same psychological games between human beings and the rapidly changing societies are depicted. Don DeLillo, a contemporary American novelist known for his critiques toward the dominant norms of his capitalist milieu tries, as the pre-modern gothic writers did, to show what happens to people when humanistic connections among them fade in the shade of the present gigantic and non-human social and economic infrastructures and how individuals act in the prevailing uncertainties and anxieties of the time. In his novels, White Noise and Point Omega, DeLillo blurs the boundaries between literature and media and also attempts to display deformed performances of time and space, the same as the contemporary philosophical theorist Gilles Deleuze does when he challenges the traditional views of linear time and space as mental creations of human beings and not real ones. This thesis will endeavor to display the psychological and cultural implications of fear and horror in new-gothic fictional and cinematic sphere, narrowing the focus on two of the above-mentioned novels: White Noise and Point Omega. Catherine Spooner's theories on postmodern Gothic, Jean Baudrillard's notion of hyperreal and simulation and Deleuze's time-space philosophy will be the major lights under which this thesis grows. Keywords: White Noise, Point Omega, Postmodern Gothic, Cinema, Simulation, Deleuzian Time and Space, Internalized Evil, Uncanny Home, Consumerism
