عنوان پایان‌نامه

اصلاحات/انقلاب در دوره رمانتیک: مطالعه مقایسه ای موضوع ندامت پس از انقلاب در ندامت اثر کولریج و مانفرد اثر بایرن



    دانشجو در تاریخ ۱۴ بهمن ۱۳۸۷ ، به راهنمایی ، پایان نامه با عنوان "اصلاحات/انقلاب در دوره رمانتیک: مطالعه مقایسه ای موضوع ندامت پس از انقلاب در ندامت اثر کولریج و مانفرد اثر بایرن" را دفاع نموده است.


    مقطع تحصیلی
    کارشناسی ارشد
    محل دفاع
    کتابخانه دانشکده زبانها و ادبیات خارجی شماره ثبت: 2/1275;کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 40362
    تاریخ دفاع
    ۱۴ بهمن ۱۳۸۷

    انقلاب فرانسه نویدبخش تغییراتی بزرگ در اوضاع جهان بود. انسان ها بر این باور بودند که زمان خلق بهشت بر روی زمین فرارسیده است. در میان شاعران دوره ی رمانتیک بسیاری بودند که انقلاب فرانسه را تحقق وعده های آخرالزمانی کتاب مقدس دیده و آن را گرامی داشتند. اما با شکست تمامی این رویاهای پرامید جو ضدانقلابی بر فضای انگلستان و دیگر کشورهای اروپایی حاکم شد. کولریج نیز که در جوانی از حامیان انقلاب بود بعدها منکر گذشته ی خود شد و به حزب محافظه کار پیوست. او در دفاتر و نوشته های سیاسی-اجتماعی اش از هر فرصتی برای محکوم کردن رادیکالیسم و تبلیغ فواید مدارا و ایمان مذهبی برای مهار احساسات انقلابی عوام استفاده می کرد. برخلاف او لرد بایرن که در دوره ی ضدانقلاب رشد کرده بود نسبت به رد کامل ایده آل های انقلاب فرانسه تمایلی نداشت. او به شدت به کولریج و دیگر شاعران دریاچه به دلیل حمایت از رژیم مستبد انگلستان می تاخت و به امید ترویج روحیه ی آزادی خواهی و دموکراسی به جنبش های لیبرال ایتالیا و یونان پیوست. در مطالعه ی پیش رو دو نمایشنامه از کولریج و بایرن به نام های ندامت و مانفرد به منظور بررسی از لحاظ عقاید سیاسی و مذهبی متفاوت نویسنده هایشان، که یکی مخالف انقلاب و دیگری مروج آن است، انتخاب شده اند. تکنیک هایی که کولریج در نوشتن ندامت به کار برده است، همچون عدم وجود صحنه های پرتنش و وفور سخن، به عنوان راهی برای مقابله با روحیه ی شورشگری در میان مردم بریتانیا در دوره ی توفانی انقلاب فرانسه مطالعه شده اند. در مقابل، مانفرد به عنوان محصول دوره ی روشنگری مطالعه شده است، هم در شکاکیت آن نسبت به وعده های مذهبی و هم در تجلیل آن از میل به طغیان به عنوان تنها ارزش در یک دنیای بی معنی.
    Abstract
    The French Revolution was marked by great hope for bringing about significant changes in the world. Men believed that time had come for creating heaven on earth. Among Romantic poets, there were many who celebrated the Revolution as the realization of the apocalyptic expectations. However, with the failure of all those hopeful dreams, it was the spirit of reaction that became dominant in England and other European countries. Coleridge was also a supporter of the Revolution who subsequently repudiated his past and joined the conservative party. In his notebooks and socio-political writings, he used every opportunity to condemn radicalism and advocate the benefits of tolerance and religious faith instead. On the contrary, Lord Byron who had grown up in the age of reaction was reluctant to reject the ideals of the French Revolution completely. He attacked Coleridge and other Lake Poets for their support of the tyrannical regime of England and joined the liberal activists in Italy and Greece in the hope of spreading the spirit of liberty and democracy. In this thesis, two plays by Coleridge and Byron, Remorse and Manfred, have been selected to be discussed in the light of the divergent political and religious creeds of their authors, one opposing the revolution, the other encouraging it. The techniques which Coleridge has employed in writing Remorse, including lack of dramatic tension and abundance of words, are studied as means to defy the spirit of sedition among the British people in the stormy period of the French Revolution. Manfred, in contrast, is studied as a product of the Enlightenment, both in its skepticism towards the religious promises and in its glorification of the will to revolt as the only value in a meaningless world.