مفهوم تفرد یونگ در ماجراهای نارنیا
- رشته تحصیلی
- زبان وادبیات انگلیسی
- مقطع تحصیلی
- کارشناسی ارشد
- محل دفاع
- کتابخانه دانشکده زبانها و ادبیات خارجی شماره ثبت: 2/1891;کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 72027;کتابخانه دانشکده زبانها و ادبیات خارجی شماره ثبت: 2/1891;کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 72027
- تاریخ دفاع
- ۳۱ شهریور ۱۳۹۴
- دانشجو
- علیرضا شفیعی نسب
- استاد راهنما
- زهره رامین
- چکیده
- لوئیس بعنوان عضو گروه ادبی اینکلینگز که دیگر اعضای برجسته آن افرادی همچون تالکین و اون بارفیلد بودند، نظریات یونگ را با دیگر اعضا مطالعه و بحث میکرده است. برخی آثار نوشتهشده توسط اعضای این گروه، همچون ارباب حلقهها و هابیت از تالکین چندین بار از منظر کهنالگویی بررسی شدهاند تا مشخص گردد چقدر اندیشه یونگ بر نویسنده تاثیر داشته است؛ اما با وجود اعتراف لوئیس در یکی از مقالههایش مبنی بر استفاده از کهنالگوهای یونگی، چنین پژوهشی تا کنون روی آثار او انجام نشده است. با در نظر گرفتن این پیشینه، پایاننامه حاضر میکوشد تا مشهورترین اثر لوئیس، یعنی ماجراهای نارنیا را از منظر کهنالگویی بررسی نماید. در این پژوهش استدلال خواهد شد که اولاً، شخصیت اصلی یعنی اصلان، بر خلاف آرای منتقدین در مورد او، نمادی از کهنالگوی خویشتن است،نه صرفاً بازنمودی از مسیح. دوم اینکه قصههای این مجموعه فرایند خودشکوفایی را بازنمود میکنند که یونگ آن را تفرد مینامد. اولین رمان مجموعه، یعنی شیر، ساحره و کمد بعنوان مورد این مطالعه بکار گرفته میشود. سوماً از آنجا که کهنالگوی خویشتن که برداشت یونگ از خداست، با خدای مسیحیت تناقض دارد، استدلال خواهد شد که یکی از اهداف لوئیس بعنوان یک مسیحی متعهد در نوشتن آخرین رمان مجموعه،یعنی آخرین نبرد، این است که نشان دهد اعتقاد به چنین خدایی چه پیامدهای فاجعه باری به دنبال خواهد داشت. کلمات کلیدی: تفرد، خویشتن، کهنالگو، اینکلینگز، نارنیا، یونگی
- Abstract
- As a member of the Inklings, a literary group whose other prominent members were J.R.R. Tolkien and Owen Barfield, Lewis would study and discuss the theories of Jung with his fellow members. Some works by the members of this group, such as The Lord of the Rings and The Hobbit, both by Tolkien, have several times been studied from an archetypal perspective to examine how much the Jungian thought might have influenced the author, but despite Lewis’ admission in one of his essays that he uses the Jungian archetypes, no study of this kind has been conducted on his works. Having this background in mind, this dissertation attempts to analyze Lewis’ most famous work, The Chronicles of Narnia, from an archetypal perspective. I will argue that first, the main character, Aslan, unlike the critics’ commentaries on him, represents the archetype of the Self, rather than just being a version of Christ. Second, the tales of the series represent the process of self-realization, which Jung calls individuation; I will take the first novel of the series, The Lion, the Witch, and the Wardrobe as the case for this study. Three, since the Self, which is the Jungian version of God, contradicts the God of Christianity, I will argue that one purpose of Lewis, as a devout Christian, in writing the last novel of the series, The Last Battle, was to show what horrible consequences believing in such a God would bring about. Keywords: Individuation, the Self, archetype, Inklings, Narnia, Jungian