عنوان پایان‌نامه
طنز گروتسک در بوف کور صادق هدایت و خانم سنگ صبور ناتانیل وست
- رشته تحصیلی
- زبان وادبیات انگلیسی
- مقطع تحصیلی
- کارشناسی ارشد
- محل دفاع
- کتابخانه دانشکده زبانها و ادبیات خارجی شماره ثبت: 1543/2;کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 52389
- تاریخ دفاع
- ۲۷ مهر ۱۳۹۰
- دانشجو
- محمد شریفی
- استاد راهنما
- مریم سلطان شهدتاج بیاد
- چکیده
- طنز گروتسک (قناس) به عنوان یک گونه ادبی ترکیبی از گونه¬ی خنده¬آور ازیک¬سو، و گونه¬ی ترسناک یا تنفرانگیز ازسوی¬دیگر ارائه¬می¬کند—درواقع ترکیبی ناممکن. این ترکیب ازنظر بسیاری از منتقدین شرط لازم برای قابلیت انعکاس دنیای مدرن با همه¬ی تناقضات آن است. بنابراین، قناس مدرن، به¬عنوان یک گونه¬ی ادبی احیاشده، ازسوی هنرمندان و نویسندگان متعددی به¬کاربسته¬شده¬است تا موقعیت متناقض و آشفته¬ی انسان عصر مدرن و زندگی موهن، منزوی و غیرانسانی وی را به¬تصویربکشند. در پژوهش پیش¬رو سعی نگارنده برآن است تا چنین دغدغه-هایی را در دو اثر ناتانیل وست و صادق هدایت که دو نویسنده پیشرو نیمه اول سده¬ی بیستم به¬شمارمی¬روند، بررسی-کند. در دو رمان موردنظر، خانم سنگ¬صبور و بوف کور، نویسندگان دست به تصویرسازی بدیعی زده¬اندکه نمونه¬ی بارز قناس مدرن قرن بیستم—به¬لحاظ تبیین تعارض لاینحل میان واقعیت درونی و بیرونی شخصیت¬ها، دنیای رؤیا و عینی، واقعیت و خیال— است. تصویرسازی قناس در این دو اثر به¬نحو شایسته¬ای به¬کارگرفته¬شده تا واقعیتی عمیق را، یعنی آن¬چه که در ذهن شخصیت اصلی می¬گذرد و سپس بردنیای خارج منعکس¬می¬گردد، ترجمان کند. بدین-طریق این تحقیق با ارجاع به آثار پربار ولفگانگ کایزر، میخائیل باختین، برنارد مک الروی و دیگران به تبیین نقد عصر مدرن در این دو رمان می¬پردازد.
- Abstract
- Grotesque humour as a literary genre combines the laughable on the one hand, and the horrible or disgusting on the other—offering an impossible mixture. This mixture, in the eyes of many critics, is essential to its ability to reflect the modern world in all its horrifying absurdities. Thus, modern grotesque, as a newly revived genre has been utilised by various modern artists to reflect the paradoxical and disturbing condition of modern man whose life has been degraded, marginalised and dehumanised. This project intends to investigate such concerns in the two novellas of Nathanael West and Sadegh Hedayat who lived and worked as progressive writers in the first half of twentieth century. In the two novels, Miss Lonelyhearts and The Blind Owl, the authors have devised a kind of imagery that is quintessential of Twentieth century modern grotesque in conveying the unresolved conflict between inner and outer realities of the protagonists, dream life and the objective world, illusion and reality. The grotesque imagery has been appropriately used in these novels as a medium to render a heightened reality, that which goes on in the minds of their protagonists and is, in turn, projected onto the external world. This thesis draws on the insightful works of Wolfgang Kayser, Mikhail Bakhtin, and also Bernard McElroy among others in elaborating the two novellas’ critique of the incongruities of the modern age.
