عنوان پایان‌نامه
فعل مرکب در زبان فارسی
- رشته تحصیلی
- زبانشناسی همگانی
- مقطع تحصیلی
- کارشناسی ارشد
- محل دفاع
- کتابخانه دانشکده ادبیات و علوم انسانی شماره ثبت: 5128;کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 38720
- تاریخ دفاع
- ۱۳ مهر ۱۳۸۷
- دانشجو
- اکرم خوشدونی فراهانی
- استاد راهنما
- علی درزی
- چکیده
- پایان‌نامه حاضر، پژوهشی در مورد فعل مرکب زبان فارسی در چارچوب نظریه‌ی برجستگی ساختار موضوعی گریم شا (1992) است. از آنجا که فعل مرکب فارسی مبحث مورد علاقه‌ی زبانشناسان متعددی بوده است به بررسی و نقد آراء تنی چند از آنان می پردازیم.در بررسی ویژگیها و جایگاههای جزء غیرفعلی و جزء فعلی فعل مرکب در زبان فارسی، ابتدا حالت گروههای اسمی را نادیده گرفته، رابطه‌ی نقش معنایی را کانون توجه قرار می دهیم و نظر خود را درباره ی چگونگی و ترتیب اطلاق نقشهای معنایی بیان می کنیم. همچنین نشان می دهیم که ساختار موضوعی جزء فعلی فعل مرکب با ساختار موضوعی فعل ساده‌ی متناظر آن تفاوتی ندارد و در نتیجه جزء فعلی فعل مرکب چنانکه اکثر زبانشناسان تصور می‌کنند، به لحاظ نقش معنایی سبک و رنگ باخته نیست، بلکه اطلاق نقشهای معنایی به موضوعها را در جمله برعهده دارد و یکی از موضوعهای درونی، اغلب کنش‌پذیر، از نظر معنی تا حدی خاص و غیرمتعارف است به گونه‌ای که همراه جزء فعلی معنی واحدی را به ذهن القاء می کند که شرط لازم برای فعل مرکب بودن است. سپس ضمن پذیرش چارچوب کلی ساختار پیشنهادی کریمی (2005) برای فعل مرکب در زبان فارسی، تنها جزء فعلی را، بر خلاف او، مانند افعال ساده به جای قرار دادن در هسته‌ی v کوچک در هسته ی Pred قرار می دهیم. آنگاه نشان می دهیم که ساختار مورد نظر از طرفی فرضیه ما یعنی سنگین بودن جزء فعلی فعل مرکب و در نتیجه وجود رابطه ی نقش معنایی بین جزء فعلی و جزء غیرفعلی را با گسترش پذیری جزء غیرفعلی بوسیله‌ی یک موضوع درونی یا یک یا چند صفت تقویت کرده و از طرف دیگر ساخت مجهول را نیز تبیین می کند. درنهایت چگونگی بازبینی حالت فاعلی، مفعولی، وغیر فاعلی را در بیرون و درون گروه محمولی (PredP) توضیح می دهیم.
- Abstract
- This dissertation investigates the syntax of Persain complex predicates, within the argument-structure prominence theory of Grimshaw (1992). Since many linguists have been concerned with Persian complex predicates, we critically review their proposals. While examining the characteristics and the position of non-verbal and verbal elements of complex prdicates in the Persian Language, we first renounce nominal case, but focus on thematic relations, and propose a mechanism for the ?- assigning within the domain of complex predicates. We show that argument -structure of the verbal elements in its heavy function is not different from argument -structure of its corresponding form in complex predicates, as most linguists have supposed, the so-called light verbs are shown to be thematically Light and bleached Rather, they but it assigns ?-roles to arguments in the sentence. The only difference between sentences having complex predicates and sentences having simple verbs is that in complex predicates one of the internal arguments of the verb, often the theme, is somehow semantically idiosyncratic and unusual. The theme together with the verbal element result in a single meaning which is the necessary condition for the formation of complex predicate. While accepting the general framework proposed in Karimi (2005) for complex predicates in Persian, we divert from her by positing the verbal element as the head of the Predicate Phrase (PredP). The verbal element of complex predicate turns out to be heavy, hence, there is a thematic relation between non-verbal element and the verbal element-by extending non-verbal element through an internal argument, or one or more attributes. Our proposal explains the passive construction of complex predicates as well. Finally, we discuss how cases are checked inside and outside of the PredP.
