عنوان پایان‌نامه

ابهام در شعر سهراب سپهری



    دانشجو در تاریخ ۱۲ مهر ۱۳۹۰ ، به راهنمایی ، پایان نامه با عنوان "ابهام در شعر سهراب سپهری" را دفاع نموده است.


    رشته تحصیلی
    زبانشناسی همگانی
    مقطع تحصیلی
    کارشناسی ارشد
    محل دفاع
    کتابخانه دانشکده ادبیات و علوم انسانی شماره ثبت: 905437;کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 50046
    تاریخ دفاع
    ۱۲ مهر ۱۳۹۰
    استاد راهنما
    علی افخمی

    در این پایان‌نامه نخست به تعریف ابهام پرداخته‌ام و انواع و اقسام آن را مورد بررسی قرار داده‌ام. سپس به سراغ ابهام هنری یا ادبی رفته‌ام. در متون ادبی (در اینجا، شعر) ممکن است ابهام خاصی در سطح متن (واژه‌ها، ترکیبات و تعابیر، ساختارهای نحوی و معنایی) وجود نداشته باشد، ولی در عمق متن ابهامی پنهان باشد که مشخص کردن و توضیح معنای متن را، اگر نه غیر ممکن، بسیار دشوار کند. در ادامه به ساز و کارهای ابهام هنری پرداخته‌ام و عواملی را که معمولاً به صورت پنهان در ایجاد چنین ابهامی نقش دارند، بررسی کرده‌ام؛ عواملی همچون استعاره، نماد، تصویرپردازی، معانی متداعی، انسجام، ارجاع، و موسیقی. در ادامه، پس از اشاره به مشکلات ویرایشی هشت کتاب که بعضاً باعث ابهام می‌شود، به بررسی ابهام در گزیده‌ای از شعرهای سهراب سپهری پرداخته‌ام. در شعرهای سپهری غالباً چهار عامل باعث ابهام می‌شود: ترکیبات و تعابیر ناملموس، ارجاعات نامشخص، نماد‌ها، و عدم انسجام. در صدای پای آب، مسافر، و حجم سبز که سپهری در اوج هنر شاعری خود قرار دارد، این چهار عامل غالباً حالتی ظریف و پنهان دارند و نه تنها مانع جدی‌ای در راه برقراری ارتباط با متن ایجاد نمی‌کنند، بلکه به جذابیت، غنا، و ژرفای آن می‌افزایند؛ به عبارت دیگر، در این شعرها غالباً با ابهامی هنری مواجهیم. اما در شعرهای دیگر سپهری غالباً با چنین ابهامی روبه‌رو نمی‌شویم؛ به طوری که شعرها حالتی بسیار شخصی پیدا می‌کنند، بی‌آن‌که کلید‌های لازم برای برقراری ارتباط در اختیار خواننده گذاشته شود. در واقع، سپهری در شعرهایی موفق بوده است که توانسته میان دنیای شخصی و درونی خود و دنیای مشترک میان خوانندگانش توازن و تعادلی برقرار کند. کلیدواژه‌ها: ابهام، ابهام هنری (ادبی)، متن ادبی، سهراب سپهری، انسجام، نماد، ارجاع، استعاره
    Abstract
    In this dissertation, first of all, I have defined ambiguity and studied the different kinds of it. Then I come to artistic or literary ambiguity. In literary texts (here, in poetry) there might be no particular ambiguity on the surface of the text (words, similes and metaphorical expressions, syntactic and semantic structures). However, there might be a kind of ambiguity hidden in the depth of the text, which makes it very difficult, if not impossible, to determine and explain the meaning of the text. After this, I embark on the mechanisms of artistic ambiguity and study the factors which, usually in a hidden way, play a role in creating such an ambiguity. These factors include metaphors, symbols, imagery, connotations, cohesion/coherence, reference, and music. Following this, after pointing to some editing problems in Eight Books which sometimes cause ambiguity, I study ambiguity in a selection of Sepehri’s poems. In his poems there are often four factors which cause ambiguity: abstract similes and metaphorical expressions, indefinite references, symbols, and lack of cohesion/coherence. In Water’s Footsteps, The Traveler, and The Green Volume where Sepehri is at the peak of his poetical career, these four factors are often in a hidden and delicate state; they not only do not pose any serious obstacle in the way of relating to the text, but also increase the fascination, richness and depth of it. In other words, we often face an artistic ambiguity in these poems. But in Sepehri’s other poems we often do not encounter such an ambiguity, so that the poems take on a very personal state without the necessary keys for the reader to relater to them. In fact, Sepehri has been successful in those poems in which he has managed to maintain a balance between his personal, inner world and the world common among his readers. Key words: ambiguity, artistic (literary) ambiguity, literary texts, Sohrab Sepehri, cohesion and coherence, symbol, reference, metaphor