عنوان پایان‌نامه
بازنگری مطالعات پارینه سنگی حوضه رودخانه کشف رود و معرفی در محوطه های جدید پارینه سنگی
- رشته تحصیلی
- باستان شناسی
- مقطع تحصیلی
- کارشناسی ارشد
- محل دفاع
- کتابخانه دانشکده ادبیات و علوم انسانی شماره ثبت: 89ا53;کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 46199
- تاریخ دفاع
- ۲۰ مهر ۱۳۸۷
- دانشجو
- مانا جامی الاحمدی
- استاد راهنما
- حسن فاضلی نشلی
- چکیده
- در بررسی ها و پژوهش های باستان شناختی مختصری که تاکنون در شمال شرق ایران انجام شده، استقرارهایی از ادوار مختلف فرهنگی خصوصاً دوران پارینه سنگی شناسایی شده است. با توجه به اینکه این منطقه بنا به عقیده برخی صاحبنظران در مسیر حرکت انسان از آفریقا قرار داشته، مطالعه استقرارهای پارینه سنگی شمال شرق ایران و به طور اخص در این پژوهش، حاشیه رودخانه کشف رود می تواند نقش کلیدی در پژوهشهای دوران پارینه سنگی ایران داشته باشد. حدوداً سه دهه از زمانی که یکی از قدیمی ترین محوطه های مربوط به پارینه سنگی ایران در شمال خراسان گزارش گردید می گذرد. کاشفان این آثار قدمتی در حدود هشتصد هزار سال را برای دست سازه های منتسب به پارینه سنگی تحتانی یافت شده در کشف رود پیشنهاد نمودند هرچند که تا به امروز در خصوص قدمت این محوطه تردید جدی وجود دارد. با در نظر گرفتن اینکه دره وسیع کشف رود می توانسته گذرگاه مناسبی بین فلات ایران و دشتهای جنوبی ترکمنستان در دوران های پارینه سنگی بوده باشد و با توجه به دارا بودن شرایط و استعدادهای زیست محیطی مطلوب برای زندگی انسان، طرح بازنگری این منطقه طی یک فصل بررسی در نیمه شرقی رودخانه کشف رود انجام پذیرفت و در خلال این مطالعه میدانی چندین محوطه جدید پارینه سنگی یافت گردید. مطالعات اولیه مصنوعات سنگی یافت شده حاکی از این است که برخی از این محوطه ها می توانند منتسب به پارینه سنگی تحتانی و میانی باشند.
- Abstract
- The significance of eastern Iran as a migratory corridor during the Pleistocene period has been known since the early 1950s (Coon 1951; 1957). Palaeolithic sites in general are few, and even fewer are those reported from eastern Iran which can be assigned to the Lower Palaeolithic period: examples are Ladiz (Hume 1976) and Makran (Vita-Finzi & Copeland 1980). The first evidence of Pleistocene hominid occupation in Northeastern of Iran was reported by Ariai and Thibault in 1975. They had claimed discovery of artifacts with industries similar to that of Oldowan, from two localities close by Kashafrud River situated at 35 and 85 km east of modern city of Mashhad. Kashafrud River is one of the most important rivers of Khorasan Razavi province. Due to its great ecological and geomorphological promises and considering the previous reports of Paleolithic finds in this region, a project to reassess the Paleolithic potentials of Kashafrud River was designed, and as a result of that fifteen new Paleolithic sites were recorded, which twelve of them were situated close by Kashafrud River bank and three at the vicinity of Jamrud River. Based on the preliminary typological analysis of collected artifacts, it seems that some of the discovered sites encompass Lower to Middle Paleolithic periods. The new assessment of Kashafrud River after almost thirty years from the original survey has revealed the great potential of Northeastern of Iran in general and Kashafrud River in particular to conduct Paleolithic studies. Sporadic Palaeolithic finds in this region and neighbouring areas (Afghanistan, Turkmenistan, Uzbekistan) support the hypothesis that the region delimited today by the geographical boundaries of Iran has been used repeatedly in the Pleistocene period as a migratory pathway linking East with West
