عنوان پایان‌نامه
بررسی تئاتر بیرحمی آنتونین آرتو در نمایشنامه سالار زنان کاریل چرچیل
- رشته تحصیلی
- زبان وادبیات انگلیسی
- مقطع تحصیلی
- کارشناسی ارشد
- محل دفاع
- کتابخانه دانشکده زبانها و ادبیات خارجی شماره ثبت: 1597/2;کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 55242
- تاریخ دفاع
- ۳۰ شهریور ۱۳۹۰
- دانشجو
- فاطمه میرزازاده
- استاد راهنما
- سیدمحمد مرندی
- چکیده
- چکیده جهان درام (نمایشنامه¬ها و اجرای تئاتری آنها) در قرن گذشته دچار تحولات اساسی شده¬است. روشنفکرانی که با دیدن فجایع جهانی که همه انسانیت را درگیر خود کرده بود از رؤیای خوش خود برخاسته بودند، جنبشی تئوریک و عملی را علیه قواعد قدیمی دست و پاگیر و ایدئولوژی¬هایی که این افکار از آنها نشأت گرفته بود را آغاز کردند. در میان این هنرمندان آنتونین آرتو چهره¬ای شاخص است که مفهوم تئاتر بی¬رحمی او الهام بخش نسلهای متمادی از نمایش¬نویسان بوده¬است. هدف غایی آرتو در درگیر کردن مخاطبین با نمایش و ایجاد تحول در میان آنها برای به چالش کشیدن بنیان¬های تفکر غربی به تم اصلی نمایش¬نامه نویس دیگری با سالها اختلاف از او شباهت فراوانی دارد: کاریل چرچیل. این هنرمند برجسته با تمرکز بر روی تمهای سیاسی فردی و اجتماعی، این موضوعات را با سیاست¬های شیوه نمایش¬اش در هم می¬آمیزد. تحقیق حاضر تلاشی است برای ایجاد تعاریف مشخص از جنبه¬های متفاوت تئوری بی¬رحمی آرتو، از طریق همراه کردن نوشته¬های او با ارزیابی منتقدان از نظرات این هنرمند و برقراری ارتباط بین تئوری¬ها و اجراهایش. این مراحل خوانش نمایش¬نامه سالار زنان چرچیل را با دیدگاهی آرتویی امکان پذیر می¬سازد. هدف نهایی این پروژه، یافتن گرامری از چالش و تحول در این نمایش¬نامه است که می¬تواند الهام بخش چنین تلاش¬هایی در آینده برای ایجاد تغییر باشد.
- Abstract
- The world of drama (plays and their theatrical representations) has gone through drastic changes during the past century. Intellectuals disillusioned by global and local disasters that involved almost all humanity, theoretically and practically revolted against the conventions and ideologies that had given rise to them. Among these artists stands Antonin Artaud whose concept of theatre, a “Theatre of Cruelty”, influenced and inspired generations of dramatists after him. Artaud’s eternal aim of involving the audience and instigating change among them in order to challenge the basis of western thought resembles the central themes of another dramatist years after him, Caryl Churchill. This acknowledged playwright concentrates on the themes of personal and social politics and interweaves these contents into her politics of style. The following thesis is an attempt at developing solid definitions of different aspects of Artaud’s theories of Cruelty, not only through his own works and other critics’ assessment of the artist’s ideas, but also from the relationships between his theory and practice. This makes possible the reading of Caryl Churchill’s “Top Girls” with Artaudian optics, with the purpose of seeking a grammar of challenge and change throughout the dramatist’s play that could inspire other such endeavors in future.
