مالکیت و آثار قراردادهای ثبت نام دامنه اینترنتی با مطالعه تطبیقی در حقوق انگلستان و آمریکا
- رشته تحصیلی
- حقوق خصوصی
- مقطع تحصیلی
- کارشناسی ارشد
- محل دفاع
- کتابخانه پردیس کیش شماره ثبت: 901;کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 56567
- تاریخ دفاع
- ۰۸ مرداد ۱۳۹۰
- چکیده
- نام دامنه های اینترنتی بطور فزاینده ای دارایی هایی ارزشمند گردیده و در برخی از جوانب از علائم تجاری گرانبهاتر شده اند. نام دامنه ها تقسیم می شوند به دو دسته کلی: دامنه های اصلی و دامنه های بین المللی که هر یک بسته به اینکه نشانگر چیست و در چه موضوعی فعالیت می کنند و... انواع و تقسیم بندی خاص خود را دارند. برای ثبت نام دامنه ها در اینترنت، قراردادی باید منعقد شود که توسط آن فرد حقیقی یا حقوقی صرفاً دارای نام آن دامنه اینترنتی خواهد شد بدون اینکه امکان ایجاد ارتباطات و فعالیت هایی در فضای اینترنت داشته باشد. برای این منظور می بایست تحت قرارداد مستقل دیگری، فضای اینترنتی لازم را نیز تهیه کند که تحت نام میزبانی وب قرار می گیرد. پس می بینیم که نام دامنه و میزبانی وب دو مقوله وابسته به یکدیگر می باشد. برای ثبت نام دامنه در همه کشورها همانند سایر قراردادها باید شرایط شکلی و ماهوی خاصی، علاوه بر رعایت قواعد عمومی قراردادها، رعایت شود در غیر این صورت آن قرارداد از درجه اعتبار ساقط خواهد بود. برای فهم دقیق تر موضوع، در این پایان نامه، بررسی تطبیقی نظام های حقوقی مختلف ایران، آمریکا و انگلستان در زمینه ثبت نام دامنه صورت گرفته است. نکته مهم این است که عده ای معتقدند قرارداد ثبت نام دامنه، شکلی از مالکیت نامحسوس است و عده ای معتقدند صرفاً یک حق قراردادی است که این مطلب موجب شده تا مسئله قراردادهای ثبت نام دامنه به یک معضل پیچیده ای در تمام دنیا تبدیل شود بطوری که خود قضات و بازپرسانی که در زمینه پرونده های علائم تجاری فعالیت کرده و آراء مربوطه را صادر می کنند نیز بر سر اینکه ماهیت حقوقی قراردادهای ثبت نام دامنه به واقع چیست و چگونه و تحت چه شرایطی و قوانینی باید با آن برخورد کنند، هنوز به اتفاق نظر نرسیده اند. در رابطه با حل اختلافات در زمینه قراردادهای ثبت نام دامنه باید اشاره کرد که روش ها و قوانین مختلفی در نظام های حقوقی ایران، آمریکا و انگلستان وجود دارد با این حال همه کشورها علاوه بر متابعت از قوانین و رویه های محاکم داخلی خود، از قوانین و روش های حل اختلافات بین المللی که مهمترین آنها سازمان ICANN و قوانین UDRP می باشد، به عنوان منبع بسیار ارزشمندی برای تصمیم گیری ها در این زمینه، استفاده می کنند.
- Abstract
- ندارد