عنوان پایان‌نامه

رویت خدا در ادب صوفیه با تکیه بر مثنوی معنوی و دیوان شمس



    دانشجو در تاریخ ۳۱ فروردین ۱۳۹۰ ، به راهنمایی ، پایان نامه با عنوان "رویت خدا در ادب صوفیه با تکیه بر مثنوی معنوی و دیوان شمس" را دفاع نموده است.


    رشته تحصیلی
    زبان و ادبیات فارسی
    مقطع تحصیلی
    کارشناسی ارشد
    محل دفاع
    کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 48587;کتابخانه دانشکده ادبیات و علوم انسانی شماره ثبت: 905428
    تاریخ دفاع
    ۳۱ فروردین ۱۳۹۰
    دانشجو
    صدف شفیع
    استاد راهنما
    احمد احمدی

    یکی از مباحث کلامی در قرون اولیه اسلامی، "رؤیت خدا"است. فرق کلامی در اصل امکان رؤیت چه در دنیا و چه در آخرت نظر واحدی ندارند. این گروه‌ها برای اثبات نظر خود،از دلایل عقلی و نقلی سود جسته اند.اشاعره و ماتریدیه به رؤیت معتقدند و معتزله این امکان را رد می کند؛ در هر حال نزاع های کلامی با برتری اشاعره پایان پذیرفت. رؤیت در دوره های بعد،در مباحث عرفانی مطرح شد و شاعران بسیاری به این موضوع پرداختند.خال، لب، مو ،چشم و ابرو از مضامینی است که شاعران برای اشاره به رؤیت از آن بهره گرفته‌اند. یکی از شاعران مولوی است. شاعر در مثنوی معنوی در برخی از ابیات به این موضوع اشاره می‌کند و آن را می‌پذیرد و در بعضی ابیات با ذکر دلایلی چون ظرفیت کم انسان امکان رؤیت را رد می کند . پرداختن مولوی به این موضوع نشان می‌دهد که رؤیت تا زمان مولوی نیز یکی از مباحث مهم و بحث انگیز آن دوره به حساب می‌آمده و از طرفی اثبات می‌کند که مولوی بر عقیده اشعری است. واژگان کلیدی: رؤیت، علم کلام، مولوی، عرفان، مثنوی معنوی، حدیث.
    Abstract
    One of the issues argued b aphorism in early centuries of Islam is “vision”. Islamic sects have no common opinion upon the basis of its possibility in this world or hereafter. These sects have traditional and intellectual arguments on their ideas. Asharh and Matrydyh believe in vision but Mu’tazilities deny it, however, these arguments led to Ashars’ superiority. Vision was introduced in Mysticism and there were so many poems proposing it. Beauty-spot, hair and eye are subjects used by poems in referring to vision. One of these poems is Rumi. He in his Masnavi alludes to some of those subjects and accepts it, but denys it in some other lines because of believing in limited capacity of human beings. Because Rumi has pointed to vision, it means that it was a matter of argument up to his period, and also proves that he believed Asharh’s idea. Key words: vision, aphorism, Rumi, Mysticism, Masnavi, Hadith