عنوان پایان‌نامه
بررسی کارکرد زمان در روایتهای دفتر اول مثنوی بر اساس الگوی زمانبندی ساختارگرا
- رشته تحصیلی
- زبان و ادبیات فارسی
- مقطع تحصیلی
- کارشناسی ارشد
- محل دفاع
- کتابخانه دانشکده ادبیات و علوم انسانی شماره ثبت: 1548;کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 52508
- تاریخ دفاع
- ۰۳ مهر ۱۳۹۰
- دانشجو
- مطهره محمدی
- استاد راهنما
- میترا گلچین
- چکیده
- پژوهش حاضر با بهره¬گیری از یکی از نظریات دانش روایت¬شناسی، داستان¬های مثنوی را براساس کارکرد زمان از عناصر روایی تحلیل ساختاری می¬کند. مثنوی مولانا به عنوان یک اثر کلاسیک ادب فارسی در زمین? داستان¬سرایی، این قابلیت را دارد که از جنبه¬های نوین دانش روایت¬شناسی مورد تحلیل ساختاری قرارگیرد. نتایج حاصل از این پژوهش می¬تواند به درک دستور زبان روایی داستان¬های مثنوی و یافتن سازوکارهای درونی داستان¬ها و درنتیجه دریافت الگوی روایی مثنوی شود. مولوی در بازگویی وقایع داستانی، از شیو? داستان در داستان استفاده می¬کند. و در جریان روایت از ترفندهای زمانی منحصربفرد خود برای انتقال مفاهیم موردنظر عرفانی بهره می¬برد، و با آفریدن تصاویر رفت¬ و برگشتی و صحنه¬های منقطع زمانی، روایت¬نیوش را در هیجان ادام? داستان قرارمی¬دهد. بیشترین استفاد? راوی از مکث¬های توصیفی است. این درنگ¬ها که خود، ارتباطی نزدیک با زنجیر? تداعی آزاد معانی در روند داستان¬سرایی دارند، باعث بوجود آمدن لایه¬های معنایی گوناگون در دل داستان¬ها می¬شوند و زمان روایی را چندلایه می¬کنند. به این صورت که هر لای? معنایی در فازهای دوم و سوم زمانی جریان می¬یابد. درنتیجه داستان¬ها به صورت دایره-های تودرتو با یک دایر? مرکزی مرتبط با هم? لایه¬ها، شکل میگیرند. هر داستان یک یا چند مفهوم محوری دارد که کل ماجرا با تاکید بر آن مفاهیم پیش¬می¬رود. میزان اهمیت این مفهوم محوری براساس مقدار درنگ زمانی (تعلیق) راوی بر آن مفهوم تعیین می¬شود. شتاب این درنگ¬های توصیفی، روی نمودار قابل¬ نمایش است و از همین نمودارها مفاهیم محوری هر داستان را می¬توان استخراج کرد. از دیگر مفاهیم مورد بحث، صحنه¬های روایی و شکل¬شناسی کلی داستان¬ها بر اساس این معیار است. با این مقیاس، دو نوع روایت¬گری در مثنوی دیده¬می¬شود: 1. روایت¬های با ساخت سنتی 2. روایت¬های گفت¬وگویی. که هریک از این دو دسته ویژگی¬های خود را دارند. کلمات کلیدی: روایت، زمان، مکث توصیفی، نابه¬هنگامی، درنگ، بسامد، نظم، تداوم
- Abstract
- This study is concerned with a structuralist analysis of the stories of Mathnawi in terms of the narrative elements based on the time function drawing upon a narratology theory. As a classic story book of the Persian literature, Rumi's Mathnawi has the potential to be analyzed structurally from the new aspects of narratology. Research results can lead to comprehension of the narrative grammar of Mathnawi's stories and finding their internal mechanisms, and therefore understanding the narrative pattern of Mathnawi. Rumi employs the suspense method in story, and capitalizes on his unique time techniques during the course of narrating to convey the intended mystical concepts and themes, incorporating the narration into the excitement of the continuity of the story by creating sequential images and temporal scenes. Descriptive pauses are most adopted by the narrator. These pauses, which are per se closely related to the chain of free association of meanings in the course of story-telling, bring different layers of meaning into existence at the heart of the story, thereby causing the narration time to become multi-layer, such that each layer of meaning circulates in the second and third time phases. Therefore, the stories are formed as interconnected circles with a central circle connected with all layers. Each story has one or more central concepts with a stress on which the whole story furthers. The degree of importance of this concept-orientation is determined based on the duration of the pause (suspension) applied by the narrator to that concept. The acceleration of these descriptive pauses can be displayed on diagrams from which central concepts of each story can be derived. One of the other concepts discussed in this study is narrative and morphologic scenes of the whole stories on the basis of this criterion. With this scale, two types of narratology are observed in Mathnawi: 1. Traditionally-structured narratives, and 2. Dialog-based narratives. Each of these two types has its own characteristics. Keywords: Narration, Time, Descriptive Pause, Anachronism, Suspension, Frequency, Order, Duration
